ณ อาคารจอดแล้วจร

ใครจะหาว่าซื้อบื้อก็ยอม  ผมพึ่งรู้ว่า..

อาคารจอดแล้วจร ณ MRT ลาดพร้าว ถ้าเข้าไปจอดรถแล้วใช้บริการรถไฟใต้ดิน ต้องไปแสมป์บัตรด้วย มิเช่นนั้นราคาค่าจอดจากที่ควรจะเป็น 70 บาท จะกลายเป็น 300 บาททันที

วันนี้ผมเข้าไปจอดรถ ณ อาคารจอดแล้วจรตั้งแต่ก่อน 6 โมงเช้าและกลับไปเอารถอีกทีตอน 6 โมงเย็นโดยไม่ได้แสตมป์บัตรจอดรถเลย ..ปรากฏว่าน้องพนักงานเรียกเก็บเงิน 300 บาท ..งานเข้าเลยนะสิครับทีนี้ เพราะในกระเป๋าตังค์ผมมีเงินไม่ถึง 200 บาท ..

น้องเขาบอกว่าให้จอดรถไว้ก่อน แล้ววิ่งไปกดตังค์ซะ..ผมอิดออดขอไปหาที่จอดรถดีๆก่อน แล้วค่อยไปกดตังค์ได้ไหม?

น้องบอกไม่ได้ต้องจอดทิ้งกลางถนนอย่างนี้แหละ เดี๋ยวจะเอากรวยมากั้้นให้ ..

ผมทำหน้างงๆ บวกโง่ๆ..จนน้องเขาคงอนาถใจในความซื้อบื้อของผม จึงหาทางออกให้ว่า เดี๋ยวจะให้ยามเขาวิ่งไปแสตมป์ให้ ..แต่ขอบัตรประชาชนผมไปและเขียนโน่นเขียนนี่พร้อมยื่นหนังสือให้ผมเซ็นต์..

“70 บาทค่ะ ทีหลังอย่าทำอย่างนี้นะ ครั้งต่อไปต้องจ่าย 300 บาท ไม่มียกเว้น..”

“ขอบคุณครับบบบบ ขอบคุณนะครับ” ผมพูดขอบคุณครั้งแล้วครั้งเล่าโดยพยายามแสดงออกทางสีหน้าให้น้องเขารู้ว่าผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆให้มากที่สุด..

น้องเขายิ้มๆ ..คงอนาถในความซื้อบื้อของผม