ผู้ร่วมงาน
ผมเปิดประตูเข้าร้านเซเว่นสาขาเยาวราช พนักงานสาววัย 18 ดี หน้าตาดีคนเดิมร้องทักอย่างอัตโนมัติทันทีที่ได้ยินเสียงประตูเปิด ขณะที่กำลังง่วนกับการคิดเงินแก่ลูกค้าที่รอจ่ายตังค์อีกคนหนึ่ง ผม เดินผ่านชั้นวางสินค้าทุกอย่างไปยืนหน้าตู้แช่น้ำกระป๋อง เปิดตู้อย่างช้า ๆ หยิบสิ่งที่ต้องการเสร็จสรรพ จ่ายตังค์ที่เคาน์เตอร์ และกล่าวคำว่า “ไม่” เมื่อพนักงานสาววัย 18 ปีคนเดิมยืนข้อเสนอเดิมๆ “รับขนมจีบซาลาเปาเพิ่มมั้ยค่ะ” ผมเดินออกจากร้านเซเว่นโดยมีเครื่อง ดิ่มในมือ ทิ้งตัวลงนั่งข้างทางริมฟุธบาท เย็นนี้คนไม่เยอะ อาม่าแก่ ๆ วัย 70 ต้น ๆ ออกมาเดินออกกำลังกายแต่เช้า แกทักทายผมด้วยรอยยิ้ม ผมใช้นิ้วดึงสลักกระป๋องเครื่องดื่มยกมันจ่อริมฝีปาก ก่อนกระดกลงคออย่างกล้ำกลืน ผมยังนั่งอยู่ที่เดิม แม้เครื่องดื่มในมือจนแห้งกระป๋องแล้วก็ตาม คนเก็บขยะขายถือวิสาสะหยิบกระป๋องเปล่าจากมือผม แล้วใช้เท้าเหยียบให้บี้แบนต่อหน้าด้วยอาการอันกักขฬะ ก่อนเก็บกระป๋องอันบี้แบนเท่าฝ่ามือเด็กใส่ถุงสืบเท้าก้าวเดินต่อไปอย่างไม่สนใจ ผมกลับเข้าไปในร้านเซเว่นอีกครั้งหนึ่ง เธอพนักงานสาววัย 18 ปีคนเดิมทักทายด้วยสายตา และสีหน้าที่ไม่ได้มองลูกค้าเช่นเดิม “จะรับอะไรดีค๊า” เธอเอ่ยถามเมื่อผมยืนหน้าเคาน์เตอร์ “มีเงินเท่าไรเอามาให้หมด..” ผมกล่าวเสียงเรียบสีหน้านิ่ง เธอประหวั่นพรันพรึ่ง ทำอะไรไม่ถูก มองหน้าผม เหมือนกับไม่เชื่อกับสิ่งที่ผมได้พูดออกไป พนักงานผู้ชายอีกคนกำลังจัดของในร้านโดยไม่รับรู้ถึงเหตุการณ์ที่กำลังเกิด ขึ้น โชคดีในร้านยังไม่มีใคร ก็แหงละสิ จากข้อมูลที่ได้ ช่วงเวลานี้ คือช่วงเวลาที่คนเข้าน้อยที่สุด พนักงานสาวสวยวัย 18 ปีเก็บเงินในลิ้นชักด้วยอาการสั่นงันงก บรรจงใส่ลงในกระเป๋าที่ผมเตรียมมาให้ ขณะที่เงินปึกสุดท้ายกำลังถูกยัดใส่ในกระเป๋า พนักงานชายอีกคนก็เดินเข้ามา “ทำอะไรน่ะ” “ไม่มีอะไร กูมาขอเงินใช้วะ มึงรีบไปช่วยน้องเขาเก็บเงิน” ผมพูดพลางชี้วัตถุสีดำในมือไปที่หน้าพนักงานชาย มันคือปืนอัดลมขนาดเท่าของจริง กระทั่งผมเองยังเชื่อว่ามันคือของจริง ทันใด พนักงานชายเลือดนักสู้หยิบขวดน้ำอัดลมขนาดใหญ่ ฟาดใส่กลางศีรษะผมแต่มันง่ายไปผมเบี่ยงตัวลมอย่างรู้ทัน ขวดหลุดจากมือล่วงลงพื้น แตกกระจาย ผมใช้กระบอกปืนอัดลมฟาดไปที่ใบหน้าอย่างจัง จนร่างหงายไปข้างหลัง นอนแน่นิ่งไป ขณะจะหยิบกระเป๋าที่ถูกอัดแน่นด้วยแบงค์ ศีรษะผมก็ถูกฟาดด้วยวัตถุอันแข็ง แต่ไม่แรงนัก เธอนั่นเอง พนักงานสาวสวยวัย 18 ปี แรงหญิงแม้ไม่หนักขนาดให้ผมสลบ แต่ก็ทำให้เลือดสดๆไหลมาได้ ผมรวบรวมสติ หยิบกระเป๋าสีดำ พยุงตัวเองยืนขึ้น พนักงานสาวสวยวัย 18 ปี วิ่งปรี่จากเคาน์เตอร์เพื่อหวังจะฟาดซ้ำสอง แต่ช้าไปเสียแล้ว ผมยืนตัวตรงจับข้อมือเธอไว้อย่างถนัด ท่อนเหล็กสีดำในมือเธอร่วงเคร้ง เธอจ้องหน้าผมอย่างประหวั่น ตัวสั่นเทา พยายามหนีจากการรั้งตัวไว้…