หลังจากรับรถจากอู่ ลุงชม รีบบึ่งออกหาผู้โดยสารทันที!
เมื่อเศรษฐกิจไม่ดี อาชีพที่ใครต่อใครต่างมองว่าง่ายและสามารถทำได้ คือ ขับแท็กซี่
บางคนขับแท็กซี่ เพื่อรองานใหม่ บางคนขับเพราะไม่รู้จะทำอะไร บางคนขับเพราะชอบ บางคนขับเพราะตกงาน ฯลฯ จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ณ ปัจจุบันแท็กซี่ในกรุงเทพได้เพิ่มจำนวนขึ้นทุกที คิดเป็นอัตรา 7 ใน 10 หมายความว่า ถ้ามีรถวิ่งมาในถนนเส้นหนึ่ง 10 คัน เป็นแท็กซี่ 7 คัน
ลุงชมแกไม่ได้พึ่งตกงาน หรือกำลังรองานใหม่ แกยึดอาชีพขับแท็กซี่มานานกว่า 10 ปีแล้ว แกใช้ชีวิตหลังพวงมาลัย ใต้ป้ายรถ TAXI METER มานาน เห็นความเปลี่ยนแปลงของสังคม เห็นชีวิตคนกรุง ความวุ่นวาย และความเปลี่ยนแปลงมากมาย
ลุงชมขับรถแท็กซี่กะดึก เพราะความวุ่นวายน้อยกว่ากลางวัน แต่ต้องทนสู้รบปรบมือกับพวกขี้เมา คนเที่ยวกลางคืน หญิงกลางคืน และสิ่งที่มองไม่เห็น!!
แม้มิจฉาชีพจะชุมพอๆกับยุง แต่ลุงชมก็ยังไม่เคยเจอ และไม่คิดอยากจะเจอ
คืนนี้หลังจากส่งผู้โดยสารที่ขนเสื้อผ้าจากประตูน้ำมายังซอยวัดแห่งหนึ่ง ลุงชมแกบึ่งแท็กซี่ออกถนนใหญ่เพื่อหาผู้โดยสารอีกครั้ง จนกระทั่งมาถึงหน้าวัดแห่งหนึ่ง ขณะนั้นเวลาบนหน้าปัดบอกเวลา 2 ทุ่มยี่สิบ
ผู้โดยสาร 4 คน ยืนโบกรถหน้าวัด 1ใน 4 ใส่ชุดขาว อีก 3 คนใส่ชุดดำ และ 1 ใน 3 คนที่ใส่ชุดดำนั้น ถือภาพขนาดใหญ่ประกบไว้ที่อก
“ไปไหนครับ” ลุงชมถามอย่างสุภาพ ต่อผู้โดยสารสตรีสูงวัยทั้ง 3
“ถ้าจะเหมาไปสุพรรณบุรี..จะไปมั้ย?”
ลุงชมใช้เวลาคิดแว่บหนึ่ง ก่อนผงกหัวตกลง และเมื่อต่อรองราคาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผู้โดยสารทุกคนก็ขึ้นรถแท็กซี่ สีเขียว-เหลือง มุ่งตรงสุพรรณบุรี
“แท็กซี่ ถ้าถึงอำเภอสองพี่น้องแล้ว ปลุกด้วยนะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน” ป้าที่นั่งด้านข้างคนขับบอก ก่อนที่ทั้งหมดจะหลับด้วยความเพลีย ยกเว้นชายชุดขาวที่นั่งตรงกลางด้านหลังคนขับ นอกจากไม่หลับแล้ว ยังมองจ้องมายังคนขับตลอดเวลา จนบางครั้งลุงชมรู้สึกตกใจ
ลุงชมแอบมองผ่านกระจกทีไร เป็นต้องสบตากับเขาทุกที ครั้งหนึ่งลุงชมแทบหยุดหายใจ เมื่อแว่บหนึ่งมองเห็นสายตาของชายชุดขาวไร้แววตาดำ มีแต่ตาเหลือกขาว แกรีบหันกลับมา และตั้งใจขับรถต่อไป..
เมื่อรถวิ่งมาจนถึงอำเภอสองพี่น้อง ลุงชมปลุกผู้โดยสาร เมื่อทุกคนลงจากรถหมดแล้ว ลุงชมก็ลงไปช่วยยกของจากท้ายรถที่มีเยอะพอสมควร
“ของเยอะเลยป้า ไปไหนกันมาเหรอ” ลุงชมถาม
“ไปงานศพลูกชาย มันถูกรถแท็กชี่ชนตาย นี่ไงรูปมัน” ป้าคนที่ถือภาพขนาดใหญ่ประกบอก พูดพร้อมยื่นภาพขนาดใหญ่นั้นให้ดู
ลุงชมแทบหยุดหายใจ ตัวสั่น ไร้เรี่ยวแรง ก็รูปที่ป้ายื่นให้ดูนั้น เป็นคนเดียวกันกับชายชุดขาวที่นั่งตรงกลางด้านหลังคนขับ และตอนนี้ชายคนดังกล่าวนั้นไม่อยู่ตรงนี้แล้ว หายไปตั้งแต่เมื่อไร ไปยังไง ไม่รู้
ลุงชมเริ่มเข้าใจทุกอย่าง แท้จริงผู้โดยสารมีเพียง 3 คน อีกคนนั้น..เป็นอะไร ยากจะคาดเดา
“ป้า ค..ค่าแท็กซี่วันนี้ ผมขอแค่ครึ่งเดียว อีกครึ่งหนึ่งขอร่วมทำบุญกับป้าก็แล้วกัน” พูดจบ ลุงชมรีบขึ้นแท็กซี่ ขับกลับกรุงเทพทันที แกไม่หันมามอง ไม่มองกระทั่งกระจกหลัง..
เมื่อกลับถึงอู่ที่กรุงเทพ แกรีบบึ่งไปถามเถ้าแก่ทันที
”เถ้าแก่ แท็กซี่คันนี้ ก่อนหน้าผมมีใครเอาไปขับ”
“คนขับคนก่อนหน้า มันหนีไปแล้ว มันขับรถไปชนคนตาย รถถูกยึดไว้ตั้งหลายวัน อั้วพึ่งไปรับรถเมื่อวันก่อนนี่เอง”
ลุงชมกลับบ้านด้วยความขนลุก