รักหาย..วาเลนไทน์เดย์

ความรัก..ขณะที่ฉันเฝ้าหามาแสนนาน จนถอดใจ แล้วอยู่ๆ มันก็เป็นฝ่ายมาหาฉันเอง เหมือนวิ่งไล่เงาตัวเอง ยิ่งวิ่งตาม ยิ่งไกลออกไป พอหยุดมันก็อยู่ใกล้ๆนี่เอง

มีคนให้คำนิยามความรักไว้มากมาย บ้างก็ว่าเหมือนไฟที่ใกล้ก็ร้อน ไกลก็หนาว
รักคือ…ความซื่อสัตย์ ถ้าไม่มีความซื่อสัตย์ก้อคงไปด้วยกันไม่ได้
รักคือ…ความเข้าใจ ถ้าไม่เข้าใจกันก็จะทำให้ทะเลาะกัน
รักคือ…อิสระ ถ้าเราไม่ให้อิสระกับคนที่เรารัก คนที่เรารักเขาก็จะไม่รักเรา
รักคือ…การเสียสละ ถ้าเราเสียสละแล้วทำให้เขามีความสุขก็ต้องเสียสละ
รักคือ…การให้ ให้ในสิ่งที่เราคิดว่ามีเขาความสุข
ฯลฯ

รักครั้งแรกของฉันเกิดขึ้นเมื่อฉันก้าวสู่รั้วมหาลัย..ชายคนนั้นที่ฉันไม่กล้าแม้จะเดินผ่าน ฉันมีความสุขในสมุดบันทึกที่ได้มีเขามาร่วมบันทึกไว้ด้วย ฉันเขียนถึงเขาวันแล้ววันเล่า จนรู้สึกเหมือนว่าเขาได้มาเป็นแฟนฉันแล้วจริง ๆ นักวิทยาศาสตร์กล่าวว่า เมื่อเรามีใจจดจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งมากๆ สิ่งนั้นจะกลายเป็นจริง ในที่สุดเมื่อก้าวเข้าสู่ปีที่ 4 สิ่งที่ฉันจดจ่อมาตลอดก็กลายเป็นจริง ด้วยความบังเอิญที่เหมือนกามเทพดลใจ เขากับฉันอยู่ในกลุ่มที่ต้องทำรายงานด้วยกัน ในกลุ่มมี 4 คน สองคนต้องทำงานคู่ไปกับการเรียน จึงไม่มีเวลามาช่วยงานกลุ่ม มีเพียงเขาและฉัน..และนั่นคือจุดเริ่มต้น เขาเริ่มออกจากสมุดไดอารี่มาสู่ชีวิตจริงของฉัน

ยิ่งรู้จักกันมากขึ้น ฉันยิ่งรักเขามากขึ้น ขณะเดียวกันความรู้สึกเล็กๆที่ฉันไม่เคยรู้สึกมาก่อนก็เกิดขึ้นด้วย ฉันเริ่มรู้สึกว่า ฉันเกลียดเขา!!

ความใกล้ชิดทำให้ฉันรู้ว่า..
เขาสูบบุหรี่ ซึ่งฉันแพ้กลิ่นบุหรี่อย่างรุนแรง แต่เขาเป็นคนสะอาด เรียบร้อย พูดจาเพราะ
เขาไม่ชอบอ่านหนังสือนอกเวลา แต่ฉันขาดหนังสือไม่ได้
ฯลฯ

ฉันอาจจะรู้จักเขาในแบบของไดอารี่ของฉันมากเกินไป เมื่อรู้จักตัวตนของเขาจริงๆ จึงรู้ว่าเขาไม่ใช่ ความจริง ลบกับความคาดหวัง เท่ากับความผิดหวัง

ฉันผิดหวังที่เขาไม่อาจะเป็นอย่างที่ฉันหวัง แต่ก็ไม่พร้อมจะเสียเขาไป เหมือนไฟที่ใกล้ก็ร้อน ไกลก็หนาว แต่เราก็ขาดมันไม่ได้

ความรักครั้งที่สองเกิดขึ้นเมื่อฉันก้าวเข้าสู่วัยทำงาน..วัยที่มีความคิดและความเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
ขณะที่ฉันเป็นพนักงานตัวเล็กๆคนหนึ่ง ผู้ชายคนหนึ่งก็ก้าวเข้ามาในชีวิตโดยที่ฉันไม่ได้เชื้อเชิญ แต่ก็ไม่อาจกล่าวได้ว่าเป็นความบังเอิญเหมือนรักครั้งแรก เขาแสดงตัวอย่างชัดเจนว่าสนใจฉัน เสนอตัวช่วยงาน ของฝาก ดอกไม้ กระทั่งเลี้ยงข้าว ในทีแรก ฉันไม่ได้แสดงทีท่าว่าชอบเขา แต่ก็ไม่ได้บอกว่าเกลียด ในที่สุดฉันก็พ่ายแพ้ต่อความดีและความสม่ำเสมอของเขา ฉันพึ่งรู้ในตอนหลังว่าเขามีฐานะการงานในบริษัทค่อนข้างสูง แต่น่าเสียดายที่มีบางอย่างที่ฉันพึ่งรู้หลังจากนี้เหมือนกัน

เมื่อเราตกลงเป็นแฟนกัน เขาทุ่มเท รับส่ง เอาใจฉัน ทำราวกับฉันเป็นเจ้าหญิง นั่นยิ่งทำให้ฉันรู้สึกดี เขาไม่สูบบุหรี่ และชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน ดูเหมือนว่าอะไรๆของเราคล้ายกัน เขาดูเป็นผู้ใหญ่ที่ปกป้องฉันได้ ฉันคิดไกลไปถึงอนาคตที่เราจะแต่งงานกัน ฉันไว้ใจ ให้ใจอย่างไม่มีเหลือ

รักคือ…ความซื่อสัตย์ ถ้าไม่มีความซื่อสัตย์ก้อคงไปด้วยกันไม่ได้
รักคือ…ความเข้าใจ ถ้าไม่เข้าใจกันก็จะทำให้ทะเลาะกัน
รักคือ…อิสระ ถ้าเราไม่ให้อิสระกับคนที่เรารัก คนที่เรารักเขาก็จะไม่รักเรา

ฉันรักเขาและมั่นใจว่าเขาก็รักฉัน รักฉันคนเดียว จนวันหนึ่งที่เขาลืมโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าถือของฉัน มันก็แค่โทรศัพท์ พรุ่งนี้ฉันจะนำคืนเขา และคืนนั้นเองที่ความลับทุกอย่างถูกเปิดเผย..

เกือบเที่ยงคืนโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น ฉันรับขณะที่กำลังจะบอกว่า ฉันไม่ใช่เขา ก็มีเสียงผู้หญิงพูดขึ้นก่อน เป็นเสียงหญิงสาววัยน่ารักสดใส สิ่งที่เธอพูดบอกได้อย่างเดียวว่าทั้งสองเป็นคนรักกันที่รักและสนิทสนมกันมาก ฉันโกรธจนเกือบช็อค แต่ก็ตั้งสติไว้ขณะที่จะกดวาง มีประโยคหนึ่งที่สะดุดหูฉัน นั่นคือคำว่า “เมียและลูก”  ฉันสะกดอารมณ์และเริ่มสนทนากับหญิงคนนั้น

หลังจากคุยกับเธออย่างสันติ ความจริงที่ฉันควรรู้แต่พึ่งรู้เมื่อคืนก็ปรากฏ หญิงคนนั้นเป็นเมียน้อยหรือปัจจุบันอาจเรียกให้ดูดีว่ากิ๊ก เปล่า ฉันไม่ได้เป็นเมียหลวง เขามีเมียหลวงและลูกอยู่แล้ว ฉันกับผู้หญิงคนนี้อยู่ในฐานะเดียวกัน !!

ความรักครั้งที่สองนี้ ทำฉันเจ็บปวดอย่างที่สุด
ฉันรู้สึกสะอิดสะเอียนตัวเอง รู้สึกแย่ที่เป็นแบบนี้..

รักคือ…การเสียสละ ถ้าเราเสียสละแล้วทำให้เขามีความสุขก็ต้องเสียสละ
รักคือ…การให้ ให้ในสิ่งที่เราคิดว่ามีเขาความสุข

ฉันจำเป็นต้องเสียสละเขา..เพราะไม่ใช่ของๆฉัน
และต้องให้..ให้อภัย การให้ครั้งนี้อาจจะทำให้ฉันเจ็บปวด แต่ภรรยายของเขาน่าจะมีความสุข

วาเลนไทน์..วันแห่งความรัก ถึงตัวฉันเองไม่มีความรัก ฉันก็ไม่เสียใจ แต่ที่ฉันเสียใจที่สุด ถ้าฉันได้ชื่อว่าเป็นคนทำลายความรัก!!