my Status
สถานะตอนนี้ .. เหนื่อย และเคว้งคว้างมาก
Find your Heart, Find the Happiness.
เรื่องบ่นๆรายวัน
รถตู้มุ่งหน้าหน้ารามคำแหงจากเดอะมอลล์งามวงศ์วาน โดยสารผู้คนเต็มอัตรา คือ 15 ที่นั่ง แม้จะมีข่าวเรื่องอุบัติเหตุของรถตู้บ่อยครั้ง และแม้เกือบทุกคนจะเคยได้รับประสบการณ์อันเลวร้ายจากรถตู้ ‘ไม่ว่าจากความหยาบคายของผู้ขับ หรือจากการขับรถที่เหี้ยบัดสบมาก’ มาแล้วก็ตาม ผู้โดยสารก็ยังคงต้องทนใช้บริการต่อไป บางคนเพราะไม่มีทางเลือก หลายคนปฏิเสธไม่ได้ว่ารถตู้มีที่นั่งดีกว่าและเร็วกว่ารถเมล์ จึงจำต้องใช้บริการกันต่อไป เช้าวันนี้เช่นกัน รถตู้โดยคนขับวัยกลางคนที่ผมไม่คุ้นหน้า แต่ดูจากลักษณะการขับรถ ไร้มารยาทและไม่ค่อยคำนึงถึงผู้โดยสาร เหวี่ยงซ้ายเหวี่ยงขวา จี้ และเบรกกระทันหันอยู่หลายครั้ง จนกระทั่งถึงตึก SCB มี switf ป้ายแดงคันหนึ่งวิ่งเตร่อยู่ข้างหน้าในเลนขวาสุด ดูจากการขับน่าจะป้ายแดงทั้งคนและรถ ขับโดยทิ้งห่างคันหน้าประมาณ 3 เมตร รถตู้ที่วิ่งอยู่ข้างหลังเป็นเดือดเป็นแค้น ราวกับว่าคันหน้าติดสติ๊กเกอร์ด่าแม่มัน ทั้งบีบแตรค้างยาว ทั้งด่า พยายามแซงซ้ายเพื่อไปปาด แต่ซ้ายก็มีรถเลยทำไม่ได้ ทำได้แค่จี้ จี้และเบรก เหมือนกับว่า swift ป้ายแดงคันหน้าตั้งใจยั่วเข้าอีก โดยการเบรกรถค้างทั้งๆที่ข้างหน้ารถว่าง .. เพิ่มความโมโหให้รถตู้เป็นทวีคูณ ทั้งบี้ ทั้งพยายามปาด สุดท้ายรถตู้แซงซ้ายไปได้ แต่ปาดเข้ามาในเลนรถswift คู่กรณีไม่ได้ ได้แค่แซงและเปิดกระจกมองหน้าใส่กันไป ความจริง..ถ้าพี่เขาใจเย็นกว่านี้และคิดถึงการบริการมากกว่านี้หน่อย การทำงานวันนี้คงไม่สะดุดเพราะอารมณ์เน่าๆแบบนี้ และอันที่จริงคนที่รีบแต่ไม่ได้บ่นหรือว่าอะไรเลย คือ ผู้โดยสาร เขาอยากรีบเพื่อให้ถึงที่ทำงาน แต่เขาก็ไม่ได้โวยวายอะไร คุณต่างหากที่ควรจะใจเย็น เพราะคุณถึงที่ทำงานแล้ว และควรตั้งใจทำงานมากกว่านี้ ถ้าผู้โดยสารเขามีทางเลือก ..รับรองได้ว่า คุณคือตัวเลือกสุดท้ายจริงๆ ปล.รถตู้ดีๆก็มีนะครับ แต่น้อยเหลือเกิน
วันแม่ปีนี้ ได้โทรคุยกับแม่ด้วยเรื่องต่างๆนานาสารทุกข์สุขดิบ แม้ไม่ได้กราบ ไม่ได้ใกล้ ไม่ได้ไปหา แต่น้ำเสียงที่ถ่ายทอดจากแม่ผ่านโทรศัพท์ ก็พอให้หายคิดถึง และพอให้รู้สึกพิเศษในวันพิเศษเช่นวันแม่ แม้ไม่เคยได้ยินจากปากแม่หรือปากของผมว่า “รัก” แต่ความเข้าใจของเราแม่ลูกตรงกัน
ก็แค่อีกวันที่ผ่านพ้นไปอย่างเรียบง่าย และธรรมดา
รู้สึกตีแบดเยอะขึ้นกว่าเดิมเยอะ แต่ทำไม ยิ่งตียิ่งห่วย
สิ่งหนึ่งที่เข้าใจได้ด้วยตัวเองถึงสาเหตุความ “ห่วย”
ตอนสมัยเรียนชอบสับสนระหว่าง CIA และ CAI ว่าแต่มันต่างกันยังไง? และมันคืออะไรเหรอ
บันทึกไว้เป็นอนุสรณ์ว่า..ครั้งหนึ่งเมื่อปีพ.ศ. 2554 กรุงเทพมหานครและปริมณฑลโดนข้าศึกคือน้ำเข้ามาบดบีฑา ขนาบทั้งซ้าย-ขวา และหน้า-หลัง น้ำมาจากทุกทิศทาง น้ำคลืบคลานอย่างช้าๆแต่น่ากลัว..ครั้งหนึ่งชาวกรุงเทพมหานครถูกคุกคามด้วยน้ำขนาดมหึมา..ไม่เลือกหน้าว่ารวยหรือจน..
ความสามารถพิเศษของยาคุโมะที่ทุกคนรู้คือมีตาสีแดงที่สามารถมองเห็นวิญญาณได้ แต่ความจริงแล้วความสามารถของยาคุโมะที่พิเศษกว่านั้นคือ ความเป็นคนช่างสังเกต ฉลาด รอบคอบ และไม่เชื่ออะไรง่ายๆหากไม่มีหลักฐาน