เฟะ !

คืนนี้ไม่รู้จะได้เงินพอกับค่าเช่ารถหรือเปล่า รถแท็กซี่เดี๋ยวนี้ ถ้าคันเก่าก็ไม่มีคนโบก ถ้าคันใหม่หน่อยค่าเช่าก็แพงเหลือเกิน วันหนึ่งต้องวิ่งรถให้ได้อย่างต่ำ ๒ พันบาท ถึงจะมีเหลือจุนเจือลูกๆ ค่าเช่ารถแปดร้อย ค่าแก๊สสองถึงสามร้อย ค่าเทอมลูก ค่ากับข้าว ดึกๆคึกคะนองค่าพาน้องหนูขึ้นห้องอีก ฯลฯ ..เฮ้อ

เอี้ยดดด..ด

“ไอ้สัตว์! จะรีบไปตายรึไงว่ะ” เขาไขกระจกออกไปตะโกนด่ามอเตอร์ไซค์ที่ขับปาดหน้าไป

เฮ้อ..สงสัยต้องลดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นบางอย่าง ค่าเทอมลูก ค่ากับข้าว ค่าพาน้องหนูขึ้นห้อง สามอย่างนี้จะลดอันไหนดีหว่า ตอนนี้คิดไม่ออกไม่เป็นไร ค่ำคืนนี้อีกยาวนานนัก ขับรถแท็กซี่หาผู้โดยสารสักพักคงคิดได้

ยามค่ำคืนรถราเริ่มน้อยลง หมู่นักเที่ยวหญิงชายทั้งอายุเกิน ๑๘ และต่ำกว่า ต่างแต่งหน้าทาปากตะแล่นสู่สถานที่เริงรมย์ ราวแมงเม่าบินเข้ากองไฟ ผู้โดยสารรายแรกของค่ำคืนนี้กำลังกวักมือเรียกไวไวนั่นแล้ว
“ไปรัชดาพี่” เขาพยักหน้า ผู้โดยสารเป็นนักศึกษาหญิง ๔ คน ดูจากรูปร่างหน้าตาน่าจะเกิน ๒๐
“วันนี้อาจารย์แม่งงี่เง่า รู้ก็รู้วันนี้วันศุกร์ ยังลากให้ทำโน่นทำนี่กว่าจะปล่อย” สาวผมตั้งหน้าขาวพูดทำลายความเงียบ
“จะไปเที่ยว มึงจะพูดเรื่องเรียนหาห่าอะไรวะ” สาวสายเดี่ยวตัดบท
หญิงสาวที่นั่งด้านหน้ารู้สึกคันปากจึงหันไปพูดบ้าง “ว่าแต่แกนัดพวกไอ้โจ๊กยังว่าไปเจอกันที่ไหน เดี๋ยวแม่งไม่มีเงินจ่ายค่าเหล้าหรอก”
“มึงกลัวไอ้ต้นไม่มาด้วยละซี มันมาอยู่แล้วน่า มึงกลัวคืนนี้ไม่มีคนนอนกกละซี ฮ่ะ ฮะ ฮ่าาา” สาวผมตั้งหน้าขาวหัวเราะอารมณ์ดี ขณะที่อีกฝ่ายหน้าแดง แต่แววตาเคลิบเคลิ้ม

รถแท็กซี่วิ่งตรงไปยังเป้าหมาย เขายังคงขับรถอย่างสงบเงี่ยม หลายครั้งที่เขารับเด็กสาวในยามค่ำคืน เมื่อได้พูดคุยจึงได้รู้ว่า เธอกำลังไปหาเงินกลางคืน นั่นคือ ไปขายบริการ เขาจึงไม่รอช้าที่จะเลียบเคียงขอซื้อบริการในราคาพิเศษ และบ่อยครั้งที่หญิงสาวมีเงินไม่พอค่าแท็กซี่ เรือนร่างจึงเป็นค่าตอบแทนค่าแท็กซี่ไป

เพียงไม่กี่แยกไฟแดงก็ถึงที่หมาย สาวเซ็กซี่ใส่เกาะอกหลังจากเงียบอยู่นาน จึงเอ่ยขึ้นบ้าง
“พวกมึงเอาบัตรประชาชนปลอมมาด้วยป่าว ขืนลืมเอามาได้อดแดกกันหมด”
“ไม่ลืมหรอกน่า ไอ้พวกตรวจมันก็ไม่ได้กวดขันอะไรมากมายหรอก มันอยากให้เข้าร้านมันจะตายไป”

“ตายห่า..เด็กพวกนี้อายุยังไม่ถึง ๑๘ ริอาจเที่ยวซะแล้ว” เขารำพึงในใจ

“เฮ้ย พวกแก เงียบๆหน่อย แม่กูโทรมา” หญิงสาวสายเดี่ยวตะโกนบอกเพื่อน
“ฮัลโหล ค่ะ คุณแม่…….ค่ะ อยู่บ้านเพื่อนค่ะ ทำรายงานกลุ่มกันอ่ะคะ คงไม่ได้กลับบ้านนะค่ะคืนนี้ บ้านเพื่อนๆ ๆ ค่ะ หนูก็รักแม่ค่ะ สวัสดีค่าาาา”

“ตอแหล” เขาสบถเบาๆ

“มึงนี่หลอกแม่เนียนจริงๆ เห็นหน้าใสซื่ออย่างนี้ ใครจะรู้”
“แจน แกไม่โทรไปบอกพ่อแม่แกหน่อยหรอ บอกว่าทำรายงานก็ได้ เขาคงเชื่ออยู่หรอก”
“พวกเขาไม่สนใจว่ากูจะอยู่ไหนอยู่แล้ว โทรเปลืองตังค์เปล่า ๆ”
“ทุกครั้งก็เห็นแกโทรนี่นา ครั้งนี้ก็น่าจะโทร คราวหลังจะได้หลอกง่ายๆไง”
หญิงสาวทำท่าคิด ก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหมายเลข
“เออๆ โทรก้อโทร พึงมึงเงียบๆหน่อยละกัน เดี๋ยวพ่อกูได้ยิน ได้ซวยกัน”

เพียงไม่ถึง ๕๐ เมตรก็ถึงที่หมาย เด็กๆพวกนี้หลังจากเวลาตี ๒ ก็จะออกจากสถานบันเทิงแห่งนี้ และมีสภาพไม่ต่างจากคนบ้าไร้สติที่ไม่เห็นค่าอะไรของตนเองเลย ใครจะทำอะไรย่อมไร้เรียวแรงขัดขืนต้านทาน และเมื่อถึงเวลานั้นเขาจะขับวนมาที่นี่อีกครั้ง เผื่อโชคดีได้ของฟรีเหมือนหลายๆครั้งที่ผ่านมา

หลังจากกดเบอร์โทร หญิงสาวยกโทรศัพท์ประกบใบหู รอเสียงสัญญาณ
ตู๊ดดดด ………………………ติ๊ดติดดดดติดด…ด

เสียงสัญญาณโทรศัพท์ที่เรียกไปยังเป้าหมายดังขึ้นพร้อมกับโทรศัพท์ของเขา เขาหยิบขึ้นมาทันที หน้าจอโชว์ชื่อผู้โทรเข้า .. JAN

“ฮัลโหล”หญิงสาวพูด
“ฮัลโหล” เขาพูด

เสียงก้องกังวาลเหมือนอยู่ใกล้กันเพียงหันหน้า
เขาหยุดรถ หันช้าๆไปยังหญิงสาวนักเที่ยว

“ลูก อยู่…??”

หญิงสาวตกใจจนโทรศัพท์หลุดร่วงจากมือ อุทานเบาๆ

“พ่อ”
__
__
__
……

_

ภาพประกอบโดย unsplash-logoMajkl Velner