วิ่ง

มาราธอนครั้งนี้นับเป็นครั้งที่ 5 กับการเตรียมตัวเพียง 2 เดือน แต่นั่นก็ไม่ใช่ข้ออ้าง ว่ากันตามจริง 2 เดือนนี่ก็ถือว่ามากพอสำหรับคนที่เคยผ่านมาราธอนมาแล้วตั้ง 4 ครั้ง!!! นาวิกมาราธอน เป็นสนามมาราธอนที่บรรดานักวิ่งยกให้เป็นสนามโหดอันดับที่ 2 รองจากเขาค้อ เนื่องจากเป็นทางวิ่งที่มีเนินเขาค่อนข้างเยอะ เป็นของแสลงสำหรับนักวิ่งอ่อนซ้อมอย่างผม ผมหมายหมั้นปั้นมือตั้งแต่ปีที่แล้วว่าอยากมาวิ่งงานนี้ให้จงได้ แต่เนื่องจากระบบการสมัครวิ่งที่อ่อนไหวต่อจำนวนคนมากมาย ทำให้ล่มแล้วล่มอีก จนไม่สามารถสมัครได้ ปีที่แล้วจึงพลาดการมาร่วมงาน ปีนี้จึงเอาใหม่ ทางทีมงานนาวิกมาราธอน เปลี่ยนการสมัครมาใช้ runlah.com จึงทำให้การสมัครวิ่งง่ายขึ้นเยอะ  การซ้อม อย่างที่บอก ผมมีเวลาซ้อม 2 เดือนหลังจากจบงานจอมบึงมาราธอนเมื่อต้นปี ก็หยุดวิ่งยาวจนเหลือเวลา 2 เดือนเพื่อไปนาวิกมาราธอน ดังนั้น 2 เดือนที่เหลือของผมจึงจำเป็นต้องซ้อมอย่างเข้มข้น!  แต่เอาเข้าจริง มันก็ไม่เป็นอย่างนั้น.. ตั้งใจว่าการไปมาราธอนต้องซ้อมระยะอย่างน้อย 30 กิโลเมตร แต่ที่สุดก็ทำได้แค่ 25 กิโลเมตร แถม 2 อาทิตย์สุดท้ายฝนตกแทบทุกวันจนไม่มีโอกาสได้ซ้อม มันก็แค่ข้ออ้างของคนขี้เกียจ! มาราธอนต้องมีวินัย โดยไม่มีข้ออ้าง  ผลจากการหยุดไปนาน เมื่อเริ่มต้นวิ่งใหม่ ทำให้เหมือนแทบเริ่มใหม่หมดเลย […]

การวิ่งถ้าเปรียบกับควารัก มันไม่ใช่รักแรกพบ แต่เป็นรักที่มีแต่ความปรารถนาดีต่อกัน รักที่มีแต่ให้ และรักที่จะอยู่ด้วยกันจนวันตาย

มาราธอนแรกมีแค่ครั้งเดียว และมาราธอนแรกของผม ผมเลือกที่บางแสน42 มาราธอนแห่งความสาหัส

งานวิ่งของไทยคมจัดที่สะพานพระราม ๘  นั่นคือสิ่งเดียวที่ทำให้ผมสนใจใคร่หยิบรองเท้าออกไปวิ่งด้วย สะพานพระราม ๘ เป็นสัญลักษณ์ของงานวิ่งหลายๆงานในกรุงเทพฯ และสักครั้งหนึ่งก็อยากไปสัมผัสบรรยากาศบนสะพานนั้นบ้าง การเปิดรับสมัครในรอบแรกเต็มไปตั้งนานแล้ว เพราะจำกัดจำนวนแค่ 2,000 เท่านั้น แต่เหมือนเทพแห่งการวิ่งได้ยินเสียงวิงวอนจากผม มีการรับเพิ่มอีก 500 ซึ่งผมไม่พลาดโอกาสนี้อย่างแน่นอน พอถึงวันวิ่ง ..จุดปล่อยตัวอยู่ตรงสวนสาธารณะพระราม ๘ มุ่งหน้าไปแยกอรุณอัมรินทร์ แล้วเลี้ยวเข้าไปจุดกลับรถใต้สะพาน เนื่องจากวันนี้มีงานวิ่งของกรุงเทพมาราธอนด้วย แม้จะปล่อยตัวกันคนละจุด แต่ใช้สะพานเดียวกัน ดังนั้น การปล่อยตัวจึงต้องเลื่อนออกจากไป จากเดิม 6 โมง เลื่อนเป็น 6 โมงครึ่ง และปล่อยตัวจริงๆคือ 6 โมง 45 นาที การวิ่งในครั้งนี้ผมตั้งใจจะทำเวลาให้ดีกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา แต่เหมือนสถานที่จะไม่ค่อยอำนวย คนเยอะบนสะพานแคบๆ การแซง การวิ่งเป็นไปด้วยความยากมากใน 2 – 3 กิโลเมตรแรก  การพยายามแซง การหลบ การเร่งสปีด การผ่อนช้าเมื่อเจอกลุ่มวิ่งแช่ ทำให้เหนื่อยง่าย บวกกับต้องวิ่งขึ้นสะพาน จึงทำให้ไม่สามารถทำลายสถิติเดิมของตัวเองได้ จบที่เวลา 59.23  นาที […]

  เป็นการลงวิ่งในระยะฮาล์ฟ (21.5km) เป็นครั้งที่ 2 ครั้งนี้ทำเวลาดีกว่าเดิม ครั้งแรกวิ่งสามัคคีศรีรัช ทำเวลาได้ 2.25 นาที ครั้งนี้ทำเวลาได้ 2.23 นาที  ดีกว่าเดิมนิดหน่อยถือว่ามีการพัฒนาไปในทางที่ดี พูดถึงการจัดงาน ระยองมาราธอน แต่เดิมเป็นงานวิ่งของกลุ่มวิ่งชาวบ้านเพ ตอนหลังมาพอกลุ่มใหญ่ขึ้นจึงเปลี่ยนชื่อเป็นระยองมาราธอน แต่ก็ยังคงจัดที่บ้านเพเหมือนเดิม ด้วยความที่เป็นงานบ้านบ้าน ของชาวบ้านถึงแม้จะมีการจัดต่อเนื่องยาวนานมาถึง 16 ครั้งแล้วก็ตาม การจัดการก็ยังเป็นแบบบ้านบ้าน เริ่มตั้งแต่วันไปรับbib มีความช้า  ปล่อยให้คนเข้าแถวยาว ในสถานที่ที่คับแคบจนต้องยืนเข้าแถวตากแดด bib ต้องมาเขียนตัวเลขกันสดๆตรงหน้างานผิดบ้างถูกบ้าง ที่เลวร้ายไปกว่านั้น คือ มีการเปิดรับสมัครกันหน้างาน แต่..ผู้ที่สมัครหน้างานจะไม่ได้เสื้อ! และไม่ได้เหรียญ!! สำหรับนักวิ่ง สัญลักษณ์หนึ่งที่เป็นความภาคภูมิใจของเขาคือเหรียญที่ระลึก พลาดมาก แต่มีพลาดมากกว่านั้นอีก ในรายการนี้เหรียญที่ระลึกสำหรับ มินิ ฮาล์ฟ และมาราธอนแตกต่างกัน มินิ เหรียญทองแดง ฮาล์ฟ เหรียญเงิน และมาราธอน เหรียญทอง แต่คนแจกเหรียญไม่รู้เรื่องด้วย ใครเข้าเส้นชัยก่อน กูให้เหรียญทอง ใครมาทีหลังก็ให้เหรียญเงิน และเหรียญทองแดงตามลำดับ เหรียญทองจึงตกไปอยู่กับมือคนวิ่งระยะมินิหมด […]

ชื่องานเต็มๆ คือ “วิ่งสามัคคี ศรีรัช-วงแหวนรอบนอกฯ ทางพิเศษเชื่อมสุข กรุงเทพ-กรุงธน” นับเป็นงานวิ่งรายการที่ 3 ของผม แต่เป็นรายการแรกในระยะฮาล์ฟมาราธอน (21km) รายละเอียดและเหตุผลที่เลือกงานนี้ผมได้เล่าไว้แล้วในโพสต์ที่แล้ว (สนใจอ่านคลิก) ดังนั้น โพสต์นี้จะเล่าบรรยากาศของฮาล์ฟแรกของผม ความตื่นเต้นของฮาล์ฟแรกไม่ต่างจากตอนมินิแรก นอนไม่ค่อยหลับ หลับนิดหน่อยก็ฝันว่าออกไปวิ่ง! จนกระทั่งถึงเวลาต้องไปงาน เนื่องจากไม่ไกลมาก ผมไปถึงก่อนเวลาปล่อยตัวประมาณ 20 นาที แต่จุดปล่อยตัวไม่ได้อยู่ตรงด่านเก็บเงิน ต้องเดินขึ้นบนทางด่วนอีกประมาณ 1 กิโล งานนี้เลยถือโอกาสวิ่งวอร์มไปในตัว เวลาตี 5.33 เริ่มปล่อยตัวนักวิ่ง เนื่องจากเป็นทางด่วนที่สร้างเสร็จใหม่ ถนนดี กว้าง ผมรู้สึกสบายเท้าที่สัมผัสพื้นถนนมาก กิโลเมตรแรกผมตั้งใจจะไม่เพิ่มสปีด ออกจะวิ่งช้ากว่าตอนซ้อมเสียอีก และเป็นมาตรฐานของสนามวิ่ง คือ ทุก 2 กิโลเมตรจะมีจุดบริการน้ำดื่ม ปกติงานอื่นๆ น้ำจะไม่ค่อยทันนักวิ่ง แต่งานนี้ถือว่าดีมากๆ น้ำเย็นเจี้ยบ และเพียงพอสำหรับนักวิ่งทุกคน อาจเพราะจำนวนนักวิ่งฮาล์ฟแค่ 700 คนด้วย จุดพักแรกผมผ่าน ไม่แวะดื่มน้ำ ราวๆกิโลเมตรที่ 7 ผมแวะดื่มน้ำ […]