สุพรรณบุรี

Recon on Tour ทริปนี้เป็นทริปที่ 3 หลังจากครั้งแรกไปนครนายก ครั้งที่สองไปเพชรบุรี(แก่งกระจาน) ครั้งนี้มีภารกิจคือ ไปทำบุญวัดป่าเลย์ไลก์ โดยได้รับการสบทบทำบุญจากหลายๆท่านทั้งที่มาด้วยกัน และไม่ได้

ภูผาทลายเพียงเพราะเธอปรายตามอง

7 May 2011 ใน ไดอารี่

สตรีเพศถูกสร้างขึ้นอย่างประณีต อ่อนโยน และสวยงาม พระเจ้ามอบพลังที่ยิ่งใหญ่แก่บุรุษเพศ มอบความสวยงามแก่สตรี พลังที่ยิ่งใหญ่ยังต้องสยบต่อความงดงาม.. ทุกละอองอณูเนียนเรียบงดงาม รอยยิ้ม แววตา นั่นยังไม่นับรวมถึงคำเจรจาที่เสนาะโสต ทุกความงดงามทำลายเสียซึ่งความแข็งแกร่งของชายหนุ่ม น้ำไหลลึกล้ำ แม้นดูไร้โทษ แต่ทำลายภูผาได้ สตรีเพศก็เฉกเช่นกัน นุ่มนวลชวนฝัน น่าหลงใหล สามารถทำลายชายหนุ่ม แม้นเปี่ยมพลังหยาบกระด้างชั่วพริบตา

อ่านต่อ

กินปู กินหมึก ศึกษาธรรมชาติ..ที่หาดปราณบุรี

26 October 200923 September 2016 ใน ท่องเที่ยวถูไถ, สุขกะภาพ

23 ตุลาคมปีนี้ นอกจากจะตรงกับวันที่รัฐบาลจัดการประชุมอาเซียนซัมมิทที่หัวหินแล้ว ยังตรงกับวันศุกร์ นั่นหมายความว่า เราจะมีวันหยุดกันถึง 3 วันเลยทีเดียว (ศุกร์ – เสาร์ – อาทิตย์) โอ้..เย หลังจากลากปากกา กากบาทบนปฏิทินในวันดังกล่าวไว้ว่า “เที่ยว” แล้ว ก็เปิดเว็บไซต์หาข้อมูลที่เที่ยวทันที!! ได้รับความเห็นพ้องต้องการจากมวลสมาชิกนักเที่ยวว่า .. เราจะไปปราณบุรีกัน หลังจากหาข้อมูลและจองที่พักผ่านเครือข่ายออนไลน์ เราก็ได้ที่พัก 2 คืน 2 ที่ด้วยกัน หลายคนตั้งคำถามว่า ทำไมต้อง 2 ที่ 2 วันด้วย ตอบแบบมีข้ออ้างก็คือ ที่พักที่เราต้องการและอุตส่าต่อราคาเขาเรียบร้อยแล้วนั้น มีที่ว่างให้เราแค่คืนเดียว เราต้องเอาด้วยเกรงใจตามมารยาทอันดีงามของคนไทย และหาที่พักเพิ่มอีกหนึ่งที่ สำหรับอีกหนึ่งคืน ถ้าให้ตอบตามใจผม นั่นคือ ทำไมเราต้องพักในที่เดียวกันตั้ง 2 คืนละ ในเมื่อราคาก็เท่ากัน ไม่ลองไปเสพกลิ่น เสพอาหาร เสพบรรยากาศในบ้านอื่นบ้าง เวลาเรามีแค่ 2 วัน จะมามัวอยู่กับความรู้สึกเดิมๆทำไม จริงม๊ะ? ทริปนี้ผมแทบไม่ได้ถ่ายภาพภายในรีสอร์ทเลย […]

ถางทาง สร้างฝัน

24 June 2008 ใน ไดอารี่

“ทำอะไรต้องทำด้วยใจจริง” ท่องเน็ตไปเจอบทความหนึ่งน่าสนใจ คิดจะเอามาไว้ที่นี่เหมือนกัน แต่ไม่ดีกว่า เรามาต่อยอดความคิดของเขาดีกว่า บทความที่ว่านั้น กล่าวถึงความตั้งใจในการทำอะไรสักอย่าง ต้องมีความตั้งใจเป็นสำคัญ ความรู้แบบผิวเผิน ให้ผลในทางลบเสมอ ไม่พอที่จะพัฒนาตัวเองได้ ความรู้ไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อไรก็ตามที่หยุดหาความรู้ หยุดพัฒนาตัวเอง ก็จะกลายเป็นฟอลซิล ..เขาว่าอย่างนั้นนะครับ ผมเห็นด้วย และชอบใจบทความที่เขียนนี้มาก อ่านแล้วก็กลับมามองตัวเองจะว่าเก่งอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เป็นเรื่องเป็นราวสักเรื่อง ก็ไม่ ได้อันโน่นนิด อันนี้หน่อย เกือบจะดี แต่ก็ยังไม่ดีพอ เกือบจะเก่ง แต่ก็ยัง มิหนำซ้ำหลังๆ เกิดโรคสันหลังยาว ขี้เกียจหาความรู้ ขี้เกียจพัฒนาตัวเอง ขี้เกียจฯลฯ โรคชี้เกียจ..เป็นโรคร้ายที่น่ากลัวทีเดียว จึงจำเป็นต้องรีบพัฒนาตัวเอง ไม่ให้โลกหมุนทิ้งเราไว้เดี่ยวดาย ความรู้สามารถเรียนเท่าทันกันได้ แต่ความรู้อย่างเดียว ถ้าไม่นำไปพัฒนา หรือใช้ประโยชน์ก็ไร้ประโยชน์ ต้องมารื้อตัวเองซะใหม่..พัฒนาตัวเองในทุกๆ ด้าน หลักการนี้ ต้องด้วยธรรมะในพระพุทธศาสนา หัวข้อ อิทธิบาท 4อิทธิบาท 4 ความหมายคือ หนทางไปสู่ความสำเร็จ 4 ข้อ ฉันทะ สร้างความรัก ความชอบในสิ่งที่ทำก่อน ไม่ใช่แค่ความรัก […]

ชิงเถิดหมา

20 February 2011 ใน ไดอารี่

ถ้าพูดถึง “พงษ์พัฒน์ วชิระบรรจง” หลายๆคนก็คงจะคิดภาพผู้ชายดิบๆ เถื่อนๆ สมัยวัยรุ่นเป็นนักร้องร็อค เพลงกวนตีนอย่าง ครายจะทำมาย หรือเพลงที่โดนใจจิ๊กโก๋อย่าง หัวใจนักเลง เพลงซึ่งๆอย่าง สั่งเสีย และอื่นๆอีกมากมาย ภายหลังนักร้องร็อครุ่นใหญ่ได้มาเอาดีทางการแสดง ก็จัดได้ว่าเป็นนักแสดงขั้นเทพคนหนึ่ง จนปัจจุบันขึ้นแท่นเป็นผู้กำกับเต็มตัว สร้างชื่อให้ตัวเองโด่งดังจากเรื่อง Be myself ขอให้รักจงเจริญ และเรื่อง Happy Birthday ส่วนงานละครก็มีให้ชมอย่างต่อเนื่อง เรียกว่าฝีมือเป็นที่ถูกอกถูกใจคอหนังคอละครทีเดียว จนมาถึงเรื่องล่าสุด “ชิงหมาเถิด” ทีแรกก็คิดว่าเป็นหนังตลก เพราะดูจากตัวอย่างหนังที่ตัดมา มีแต่ฉากตลก แต่พอได้ดูจึงรู้ว่าเป็นหนังเสียดสีแดกดันประชดประชันสังคมแทบจะถูกอณูหนัง คือทุกฉากมีการแอบกัดแอบประชดสังคมตลอด อยู่ที่ว่าผู้ดูสามารถตีความหรือดูออกหรือไม่? หนังเล่าถึงยุคที่สังคมเป็นโรคบ้าเห่อ ในหนังทุกคนกำลังเห่อสัตว์ตัวหนึ่งที่เรียกกันว่าเป็น “หมาหิมะ” หมาหิมะเป็นขวัญใจของคนทั้งประเทศ ยกเว้นสามคน คือ ลูกเจ้าของหมาหิมะที่พ่อสนใจแต่หมาจนไม่สนใจตน รู้สึกตัวเองว่าถูกหมาหิมะแย่งความรักไปจนหมด อีกคนคือ “เด่น” ผู้ถูกให้ออกจากงาน เพราะไม่เอาการเอางาน แต่พาลไปโกรธ “หมาหิมะ” พยายามประท้วงเรียกร้องความเป็นธรรม แต่ก็ไร้ผล และอีกคนคือ “อาท” เด็กอัจฉริยะทางด้านคอมพิวเตอร์ที่เคยเป็นข่าวโด่งดังทางหน้าหนังสือพิมพ์ แต่แล้วทุกคนก็ลืมเขาผู้เป็นเด็กอัจฉริยะ หันไปสนใจและกล่าวถึงแต่หมาหิมะ จนเขารู้สึกมั่นไส้จึงเขียนประกาศในห้องน้ำชายว่า เขาจะลักหมาหิมะมาให้ดู หนังก็เล่าถึงระบบรักษาความปลอดภัยหมาหิมะขั้นสูง พอๆกับระบบรักษาความปลอดภัยของภาพโมนาลิซ่า […]

อ่านต่อ

อยุธยา..เมืองเก่าของเราแต่ก่อน

27 January 200923 September 2016 ใน ท่องเที่ยวถูไถ, สุขกะภาพ

วันตรุษจีนปีนี้ ถือฤกษ์ถือชัยไปไหว้พระที่อยุธยา ตั้งใจจะไปหลายครั้งแล้วครับ พระราชวังบางปะอิน แต่ด้วยเหตุปัจจัยหลายอย่างทำให้แคล้วคลาดไปหลายหน ตรุษจีนนี้ ถือฤกษ์ดี ตั้งใจแน่วแน่..ต้องไปให้ได้ ออกเดินทางกันในเวลา 10 นาฬิกาของวันอาทิตย์ ขึ้นทางด่วนใช้เวลาไม่เกินชั่วโมงก็ถึงเป้าหมายครับ อากาศค่อนข้างร้อนครับ..เวลาจะถ่ายรูปที หน้าตาเลยยดูเหยเก พื้นที่พระราชวังบางปะอิน ร้อยกว่าไร่ครับ ถ้าขี้เกียจเดิน ที่นี่มีรถกอล์ฟให้เช่า ชั่วโมงแรก 250 ชั่วต่อไป 100 บาท ใช้บริการ 2 ชั่วโมงพอดี..ขับสนุกดีครับ นี่สไตล์แบบจีน แดงทั้งหลัง.. ตรงนี้เรียกว่า วิทูรทัศนา..ข้างบนค่อนข้างสูง ลองขึ้นดูแล้ว ออกจากพระราชวังบางปะอิน ติดๆกันนั้นเองมีวัดน่าไปอีกวันหนึ่ง ชื่อวัดนิเวศธรรมประวัติ ที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องพระอุโบสถที่สวยงาม แปลกตา ภายนอกดูเกือบเหมือนโบสถ์คริสต์ การเดินทางถ้าออกจากพระราชวังบางปะอิน ต้องนั่งกระเช้าข้ามแม่น้ำครับ แบบนี้.. ออกจากวัดนี้ ต่อไปที่คนที่ไปอยุธยามักจะไม่พลาดคือ วัดมหาธาตุ วัดโบราณที่เหลือแค่ซากครับ เอาละ..เที่ยวกับแดดๆแบบนี้ ทำเอาปวดหัวจี้ดเหมือนกัน ต้องกระดกพารากันไปคนละ 2 เม็ด ทริปแบบนี้เหมาะกับหน้าหนาว หรือไม่ก็หน้าฝนที่แดดไม่แรงนัก .. ไม่เช่นนั้นอาจป่วยได้ แต่อย่างไรก็แล้วแต่..ทริปนี้ถือว่าเป็นทริปที่งดงามและอิ่มเอิบด้วยบุญครับ ~ […]

สู่สุคติ..

20 June 200829 May 2015 ใน เรื่องทั่วไป, ไดอารี่

สัจธรรมหนึ่งที่แม้จะเข้าใจ แต่ก็ยากจะทำใจเมื่อเกิดขึ้นกับตัว นั่นคือ ความพลัดพราก ผมมีเพื่อนในกลุ่มสมัยเรียนป.ตรีด้วยกันหลายคน และหนึ่งในนั้น คือ นพดล นพดลเป็นคนร่าเริง อารมณ์ดี สุภาพ เรียบร้อย มองโลกในแง่ดี ชอบช่วยเพื่อน เก่ง แข็งแรง หลายครั้งที่เราไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน ก็ได้นพดลเป็นคนนำทาง และวางแผนการเที่ยวได้อย่างเรียบร้อยทุกครั้ง นพดลเป็นคนที่ไม่ซีเรียสในทุกๆเรื่อง ครั้งหนึ่งเมื่อกูเกิ้ลกำลังเริ่มบูมในเมืองไทย ใครหาอะไรไม่เจอ คิดอะไรไม่ออก ก็ต้องบอกกูเกิ้ล และกูเกิ้ลก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง ผมได้บอกศักยภาพของกูเกิ้ลให้นพดลฟังว่า “เนี่ยะ แค่ใส่ชื่อ และนามสกุลของคนที่เราอยากค้นหาไป กูเกิ้ลก็จะหาให้จนเจอ” นพดลแสดงอาการตื่นเต้น และบอกว่า ลองใส่ชื่อพ่อของเขาลงไปสิ ขณะที่ผมกำลังจะพิมพ์ชื่อของเขา ปากก็ถาม “พ่อไปไหนแล้วละ” นพดลตอบด้วยสีหน้าปกติว่า “ตอนเด็ก พ่อลงเรือไปหาปลา พอกลับมา บอกแม่ว่าไม่สบาย ขอเงินแม่ไปหาหมอ 200 บาท พ่อไปหาหมอด้วยเงิน 200 บาท จนป่านนี้ยังไม่กลับมา” ผมฟังแล้วนึกสงสารในใจอย่างบอกไม่ถูก จากเรื่องกูเกิ้ลกลายมาเป็นเรื่องความพลัดพรากไปเสียได้ แต่นพดลก็ไม่ได้มีสีหน้าเศร้าใจอะไร แต่อาจจะผ่านความรู้สึกนั้นมานานแล้วจนเคยชิน ผมจำไม่ได้ว่าตอนนั้น ได้ใส่ชื่อพ่อของนพดลเพื่อค้นหาในกูเกิ้ลหรือเปล่า หรือว่าค้นหาแล้วแต่ไม่เจอ.. […]

สายใย..บางบาง

20 September 2010 ใน ไดอารี่

โลกเดี๋ยวนี้เราเชื่อมทุกอย่างเข้าใกล้กันมากขึ้น มากขึ้น และง่ายขึ้นด้วยเทคโนโลยีที่กลายเป็นปัจจัยที่ขาดไม่ได้เสียแล้วของ ‘สยามมนุษย์’ นั่นคือ “โทรศัพท์มือถือ” เดี๋ยวนี้มันไม่ได้เป็นแค่โทรศัพท์สำหรับติดต่อกันอย่างเดียว ไม่ว่าจะติดต่อด้วยเสียง ข้อความ รูปภาพ หรือเดี๋ยวนี้กำลังจะก้าวเข้าสู่โลกสามจี สามารถติดต่อกันด้วยภาพเคลื่อนไหวสดๆได้ โทรศัพท์มือถือกลายสภาพเป็นเครื่องประดับชิ้นเอก เป็นเครื่องวัดมาตรฐานของคนได้ในระดับหนึ่ง หากเมื่อไรที่หนุ่มหรือสาวนางไหน ควักไอโฟนหรือบีบีขึ้นเซย์ฮัลโหล สถานภาพทางสังคมดูดีขึ้นทันที ได้รับการต้อนและไมตรีจากผู้อื่นได้ง่ายขึ้น ชายหนุ่มที่ริจะขอเบอร์สาวๆ หากเดินปรี่ไปหาแล้วหยิบโทรศัพท์ไอโฟนหรือบีบี เพื่อบันทึกเบอร์สาวเจ้า เปอร์เซ็นต์ที่จะได้เบอร์ย่อมมีสูงกว่าพวกที่หยิบโทรศัพท์โนเนมหน้าจอสีขาวดำขึ้นมาบันทึกอย่างแน่นอน โทรศัพท์รุ่นใหม่ๆออกมา นอกจากเน้นประสิทธิภาพที่มากขึ้นกว่าเดิมแล้ว ดีไซน์ต้องสวยเลิศ เมื่อหยิบขึ้นมาโทรในที่สาธารณะแล้ว ทุกคนต้องมองแล้วร้องวู้ววว..ว รับโทรศัพท์ได้อย่างสง่าผ่าเผย ไม่ต้องแอบๆซ่อนๆใครเพียงเพื่อจะรับโทรศัพท์รุ่นกระติกน้ำโบร่ำโบราณ!! บริการต่างๆที่แฝงมาในโทรศัพท์สามารถดูดเงินในกระเป๋าผู้ใช้ได้อย่างสบายมือ โทรศัพท์ที่ว่าแพงแล้ว บริการต่างๆรายวัน รายเดือน หรือรายปีแพงกว่าอีก!! แน่นอนโทรศัพท์มือถือ ใช้ง่าย สะดวกสบาย คิดถึงใคร ติดต่องานไหน หรือไม่คิดถึง ไม่ได้ติดต่องาน อยากคุยกับเพื่อนที่อยู่ชั้น 2 (ตัวเองนั่งอยู่ชั้น 1) ก็กดโทรคุยได้ง่ายๆ คุยง่าย จ่ายหน้ามืด!! ยิ่งใช้ง่าย สะดวกสบายเพียงไร เงินก็หลุดหายไปได้ง่ายเช่นกัน อย่าลืมว่า..คำพูดทุกคำของเราที่พูดผ่านโทรศัพท์มือถือเป็นคำพูดมีค่าทั้งสิ้น แม้เรื่องที่พูดอาจจะเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ถ้าพูดผ่านโทรศัพท์..เรื่องไร้สาระจะมีมูลค่าขึ้นมาทันที!! ยิ่งเดี๋ยวนี้มีบริการ […]

ได้เวลา..เอาเลือดบ้าออก

12 January 2010 ใน ไดอารี่

หยุดเสาร์-อาทิตย์ กิจกรรมออกกำลังกายและงดมื้อเย็นของผมก็มีอันต้องหยุดไปด้วย ตั้งใจตั้งแต่แรกแล้วว่าวันอาทิตย์นี้ จะไปบริจาคเลือดให้ได้ หลังจากปีที่แล้ว ไปแค่ครั้งเดียว และครั้งเดียวนั้นก็ถูกปฏิเสธจากสภากาชาดด้วยข้อหา “เลือดลอย” ก่อนบริจาคเลือดจะมีกระบวนการวัดความดัน และเจาะเลือดตรวจก่อน หลังจากสูบเลือดจากปลายนิ้วเสร็จแล้ว เขาจะหยดแหมะลงในน้ำยาสีฟ้า ถ้าเลือดปกติมันจะดิ่งลงก้นขวดในทันที ถ้าเลือดจาง มันจะค่อยๆจม หรือไม่จมเลย ที่เราเรียกว่า “เลือดลอย” นั่นแหละครับ สาเหตุมาจาก นอนดึก พักผ่อนน้อย หรือเคยบริจาคเลือด แต่ไม่กินยาบำรุงเลือด ผมอยู่ในจำพวก ไม่กินยาบำรุงเลือดที่เขาาให้มา สาเหตุคือ ผมแพ้ยาวิตามินเม็ดสีแดงมันๆ หวานๆ นั่นอย่างรุนแรง ร่างกายจะสร้างปฏิกิริยาต่อต้น พะอืดพะอมจนจะอาเจียนพู่งปรี๊ดกลับมาทางเดิมให้ได้ ..อาการแพ้มันเกิดขึ้นเพราะผมอุตริเอง เมื่อสมัยบริจาคเลือดยุคแรกๆเมื่ออายุ 17-18 พอได้ยาบำรุงเลือดมา ก็กระดกหมดทั้งถุง ตั้งแต่บัดนั้นละครับ ผมเกลียดยานี้อย่างรุนแรง อย่าว่าแต่กินเลย เห็นหน้ายาก็เกิดอาการแล้วละ วันนี้ตั้งใจว่าจะบริจาคจริงๆ เย็นวันก่อนไปบริจาคเลยปฏิเสธแอลกอฮอลล์จากเพื่อนๆในงานแต่งจนสิ้น ได้ความรู้ใหม่เกี่ยวกับการบริจาคเลือดครับ ก่อนจะบริจาคเลือด นอกจากต้องนอนให้พอ กินอาหารให้อิ่ม ไม่กินยาพารา ยาแก้อักเสบแล้ว ภายในวันนั้นก่อนบริจาคเลือด ต้องอย่ากินอาหารมันๆ เช่น ข้าวขาหมู ข้าวมันไก่ ฯลฯ […]

กุ้งรสเด็ด

4 July 2008 ใน สุขกะภาพ, เรื่องทั่วไป

เพื่อนคนหนึ่งกำลังจะบรรจุเป็นร้อยตรี และจะไปประจำการที่ 3 จังหวัดภาคใต้ เมื่อไปประจำการที่นั่นแล้ว ก็ไม่รู้เมื่อไรจะได้กลับมาอีก จะมีโอกาสกลับมาไหม หรือยังไง ก็ไม่รู้ ..ก็จึงถือโอกาสนี้เลี้ยงส่งกัน ตามความคาดหมายทีแรก คิดว่าน่าจะมีเพื่อนมามากกว่านี้ แต่ถึงเวลาจริงๆ เนื่องจากอีกวันเป็นวันทำงาน คนโน้นติดงานบ้าง คนนี้อยู่ไกล ฯลฯ ก็เลยมากันได้แค่ไม่กี่คน งานนี้เราไปกินกันที่ร้านรสเด็ก สามแยกพระโขนง เป็นร้านกุ้งกะทะบุพเฟ่ต์ คนละ 99 บาท เดิมทีร้านนี้เป็นของคุณสมรักษ์ เนื้อย่างเกาหลี แต่พี่แกบริหารงานอีท่าไหนไม่ทราบ ถึงได้ตกมาอยู่ในมือของรสเด็ดในปัจจุบัน การเดินทางไปสะดวกมาก จากแยกคลองตันไป ก็มีหลายสาย 25, 71, 40 หรือรถซุบารุขนาดเล็กก็ได้ วิ่งตรงมาจนถึงสามแยก ร้านจะตั้งอยู่กลางแยกพอดี สังเกตง่ายเห็นชัด ห่างจาก BTS พระโขนงประมาณ 50 เมตร ว่ากันถึงบรรยากาศ ร้านนี้บรรยากาศไม่ค่อยจะดีมากนัก ออกจะแออัดไปนิ๊ด (ร้านหมูกะทะในความคิดผม ควรจะเป็นแบบสวนๆ โล่งๆ สบายๆ หน่อย) แต่คนเยอะพอสมควร ขนาดไปตั้งแต่ 6 โมงเย็น […]

ผ่าน..ไม่ผ่าน..ผ่าน..ไม่ผ่าน..ผ่าน ผ่าน!!

30 March 2010 ใน ไดอารี่

หลังจากจองบ้านไปเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมา วันที่ 14 มีนานี้ก็เริ่มผ่อนดาวน์กันวันแรก ถึงจะเริ่มผ่อนดาวน์กันแล้ว แต่เรื่องยื่นกู้ธนาคารรยังเป็นเรื่องที่เรายังหายใจไม่ทั่วท้องอยู่ ธนาคารกสิกรเจ้าแรกที่ปฏิเสธเป็นผู้สร้างฝันแล้วเราไปแล้ว ขณะนี้ธนาคารนครหลวงไทยกำลังพิจารณาอย่างเคร่งเครียดว่าจะให้ดีไหม หรืออย่างไร? อาทิตย์ที่แล้วเขาให้เราดีใจด้วยการให้กู้ 95% แต่อาทิตย์นี้หลังจากพบหลักฐานบางาอย่างในเครดิตบูโร เขาจึงขออนุญาตปรึกษาผู้ใหญ่ก่อน ..ซึ่งยังไม่รู้ผล ให้เราใจตุ่มๆต่อมๆรอๆเล่นๆไปก่อน ตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนา..ขอให้ผ่านทีเถอะ เพราะหากธนาคารนี้ไม่ให้ ธนาคารอื่นๆเราคงไม่ได้เช่นกัน ช่วงนี้คงต้องนั่งภาวนาไปพลางๆก่อน ผ่าน..ไม่ผ่าน..ผ่าน..ไม่ผ่าน..ผ่าน บ้านหลังแรกในชีวิตมันคงไม่ง่ายอย่างที่คิดเท่าไร และคิดไว้แล้วว่าคงไม่มีอะไรได้มาง่าย มันต้องต่อสู้ ฟันฟ่า แลกด้วยหยาดเหงื่อและอาจถึงหยาดน้ำตา สิ่งที่คาดหวังคือสิ่งที่ใจปรุงแต่งไว้ก่อนแล้ว และเมื่อปรุงแต่งไว้ดีแต่ผลที่ได้ไม่เหมือนอย่างที่ปรุงแต่งไว้ ย่อมมีแต่ความขัดเคืองใจ ไม่พอใจ ไม่่ชอบใจ ท้อใจ และสุดท้ายถ้าไม่ยกใจก็อาจล้มได้ในที่สุด ดังนั้น ต้องตามใจให้ทัน ใจปรุงแต่งไปถึงไหนแล้ว ถามใจ และตอบใจตามความเป็นจริง หลังจากที่ใจเข้าใจตามความเป็นจริงแล้ว ก็อยู่กับปัจจุบันอย่าให้ใจเผลอปรุงแต่งอะไรที่สวยหรูเกิน เพราะมันจะเจ็บปวดภายหลังหากไม่ได้ดั่งใจหวัง ตอนนี้ต้องเอาธรรมะเข้าปลอบใจตัวเองแล้วละ เพราะหากไม่ได้อย่างใจต้องการ เราต้องทำใจและเริ่มใหม่ให้เร็วที่สุด การฟูมฟายร้องไห้และพร่ำเพ้อถึงสิ่งที่จากไปแล้ว ก็ไม่ต่างจากเด็กที่ร้องไห้เอาดวงจันทร์ ไม่มีวันเป็นไปได้ มีแต่สิ่งที่สูญเสียไปคือ เวลา