โกงกิน

ขณะนี้ประเทศไทยมีปัญหามากมายรุมเร้า (คงไม่ต้องบอกว่าปัญหาอะไรบ้าง) เรื่องของดินฟ้าอากาศอันเป็นภัยธรรมชาตินะไม่เท่าไร คนไทยเราช่วยกันได้ แต่ปัญหาหนักอกหนักใจ และไม่รู้เมื่อไรมันจะจบซักที นั่นคือปัญหา “ความสามัคคี” ของคนในชาติ มันเป็นปัญหาเก่าที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วเมื่อสมัยกรุงศรี ครั้งนั้นทำให้เราต้องเสียบ้านเสียเมืองกันเลยทีเดียว แต่เราก็ไม่เข็ด!! เราเรียนประวัติศาตร์ แต่ไม่รู้ประวัติศาตร์ เรียนเพราะมันมีในตำราเรียน แต่ไม่รู้ที่จะนำมาเป็นบทเรียน เรามักภูมิใจในแผ่นดินของเรา ในความเป็นไทยของเราว่าอุดมสมบูรณ์ ผู้คนยิ้มแย้มแจ่มใส บ้านเมืองเต็มไปด้วยวัดวาอารามผู้คนใจดี ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่พูดนั้นหมายถึงไทยเมื่อกี่ร้อยปีมาแล้ว ตั้งแต่เกิดมาและอ่านหนังสือพิมพ์เป็น ก็มีแต่ข่าวฆ่ากันตาย แผ่นดินอุดมสมบูรณ์ก็ไม่ได้หมายถึงคนในแผ่นดินนั้นจะเป็นคนดี ญี่ปุ่นประเทศเขาเป็นเกาะ เคยประสบทั้งแผ่นดินไหวครั้งใหญ่และประวัติศาตร์อันขมขื่นเรื่องการแพ้สงคราม ประเทศเขาเทียบกับเราไม่ได้เลยเรื่องความอุดมสมบูรณ์ แต่ดูเขาสิ เขามีวินัย เขารักชาติ ประเทศเขาเจริญไปไกลกว่าเราแค่ไหน!! ไม่มีความรู้ขนาดจะวิเคราะห์ได้ว่า ทำไมและเพราะอะไรชาติไทยถึงเป็นอย่างนี้ แต่ที่พูดคือพูดเท่าที่เห็นที่รู้จากความรู้แค่ห่างอึ่ง ผมว่าปัญหาใหญ่และไม่หมดไปจากบ้านเมืองเราซักที นั่นคือ ปัญหาเรื่องโกงกิน และ เห็นแก่ตัว ไอ้สองตัวนี้ยิ่งมีมากประเทศชาติยิ่งแย่ และนับวันมันจะยิ่งซับซ้อนจนยากจับได้เหมือนแมลงสาป ยาฆ่าแมลงสาปตัวเก่าๆ ไม่สามารถฆ่าแมลงสาปตัวใหม่ๆได้แล้ว เพราะมันมีภูมิต้านฐานเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่มันเจอยาฆ่าแมลงขนานใหม่ ไอ้พวกโกงกินก็เหมือนกัน มันคิดค้นวิธีโกงใหม่ๆอยู่เสมอจนยากจะจับได้ ถึงไม่มียาขนานดีที่พอจะกำจัดแมลงสาปร้ายได้ แต่ผมว่าจะดีไม่น้อยถ้าทุกคนพร้อมใจที่จะไม่เลี้ยงแมลงสาปไว้ เลือกตั้งครั้งหน้า อย่าเลือกแมลงสาปมานะครับ เพราะเราจะกำจัดมันยากกว่าเดิมเยอะเลย