ฝนตกตั้งแต่บ่ายแก่ๆ ล่วงถึงเวลาเย็นเลิกงานยังคงโปรยปรายไม่จางหาย สภาพรถบนถนนจึงติดแง่ก ถนนลื่น
ตำรวจจราจรในชุดกันฝนสีส้มตะเบะหนึ่งครั้ง ก่อนกระแทกเสียง
“ขอดูใบขับขี่หน่อยสิ”
เหยื่อผู้ประสบเหตุเป็นพนักงานส่งเอกสารที่พึ่งเลิกงานพอดี เขาชื่อวิชิต
วิชิตมีภรรยาผู้น่ารัก 1 คน และลูกตัวเล็กๆ อีก 2 คนโตกำลังเรียนชั้นป. ๕ ส่วนคนเล็กพึ่งเข้าอนุบาล
เขาจำไม่ได้ว่ากี่ครั้งแล้วที่ต้องถูกเรียกและถามหาใบขับขี่อย่างนี้ ถ้ามีใบขับขี่ให้ ก็หาเรื่องเพื่อจะจับข้อหาอื่นน กระจกต่ำไปบ้าง หมวกกันน็อกไม่ได้มาตรฐานบ้าง หรือกระทั่งเสียงดังรบกวนประชาชน ..
วันนี้เช่นกัน วิชิตถูกเรียกอีกแล้ว โดยตำรวจจราจรคนเดิม เขารู้ชะตากรรมดีว่า ตำรวจนายนี้ต้องการอะไร
“พอดีรีบ วันนี้จึงไม่ได้เอามาครับจ่า”
“งั้น แวะเข้ามาข้างทางก่อน สงสัยต้องมีเรื่องคุยกันยาว คุยที่นี่คงไม่จบ”
“จ่าครับ ลูกผมอยู่ที่รร.ยังไม่มีใครไปรับเลย”
“เฮ้ย..นั่นมันเรื่องของคุณ ไหน ไม่มีใบขับขี่ เอาบัตรอย่างอื่นมาดูสิ”
“บัตรประชาชนเหรอครับ ผมมีๆ”
“บัตรสีแดงๆนะ มีป่าว ใบเก่าๆสักใบสองใบ”
วิชิตรู้ทันทีว่าหมายถึงอะไร ในกระเป๋ามีเงินเหลือ 120 บาท เมื่อวานสัญญากับลูกว่าจะพาไปซื้อกระเป๋าใส่หนังสือใบใหม่แทนใบเก่าที่มันเก่าจนขาดรุ่งริ่ง ตอนส่งลูกไปรร.เมื่อเช้าแวะไปดูแล้ว ราคาแค่ 89 บาท หลังจากซื้อกระเป๋า น่าจะพอมีเงินซื้อลูกชิ้นกินกับลูกอีกคนละ 2-3 ไม้
แต่ถ้าไปโรงพักอาจเสียมากกว่านี้ ตัดใจ ล้วงกระเป๋าตังค์ หยิบแบงค์ร้อย
“เฮ้ยๆๆ หยิบให้กันอย่างนี้ เดี๋ยวก็ซวยหรอก คนอื่นเห็นไม่เท่าไร เสือกมีกล้องวงจรปิดถ่ายติด ได้ซวยหมดโรงพัก โน่น เห็นป้อมโน่นไหม” ตำรวจจราจรชี้ไปที่ป้อมตำรวจตรงสี่แยก
“เห็นครับ”
“นั่นแหละ เดินไปตรงนั้น จะมีหมวกตำรวจวางหงายไว้ วางเงินไว้ในนั่นเลย โอเค๊?”
วิชิตดุ่มๆไปป้อมตำรวจ ซึ่งมีระยะทางจากที่เกิดเหตุประมาณ 50 เมตร
เมื่อถึงป้อมตำรวจ ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่ในนั้น
ตรงช่องหน้าต่างเล็กๆ มีหมวกตำรวจตั้งหงายอยู่
“คงหมายถึงหมวกใบนี้สินะ”
เมื่อชำเลืองมองในหมวก ก็เห็นเงินใบสีแดงเต็มไปหมดเกือบเต็มหมวก หันไปมองตำรวจที่รอเขาอยู่ที่รถมอไซค์ ตำรวจพยักหน้าเป็นอันให้รู้ว่า ให้หย่อนมันลงไปในหมวกใบนั้นซะ
วิชิตหยิบธนบัตรแบงค์ร้อยจากกระเป๋าสตางค์ หย่อนชัดๆให้ตำรวจเห็นว่าเขาได้ให้เงินแล้ว
ขณะที่กำลังหย่อนเงินลงไปนั้น แว่บนึงเขาแอบชำเลืองมองไปที่นายตำรวจจคนเดิม
เมื่อเห็นว่าตำรวจจราจรไม่ได้มองมาที่เขาอีกแล้ว จึงหยิบแบงค์ร้อยจากหมวกมา 3 ใบ รีบยัดใส่กระเป๋า
“เรียบร้อยดีนะ” ตำรวจจราจรทักเมื่อเขาเดินมาถึงรถ
“ครับ”
“คราวหน้าก็หัดพกซะบ้างนะ ใบขับขี่นะ จะไม่ได้ไม่ผิดกฏหมาย เอ้านี่กุญแจ”
“ขอบคุณครับ”
วิชิตบึ่งรถออกจากจุดเกิดเหตุอย่างเร่งรีบ นับจากวันนี้ สงสัยต้องเปลี่ยนเส้นทางการวิ่งรถสักระยะหนึ่ง เพราะถ้าตำรวจนับเงินในหมวกนั้นด้วยละก็..มีหวังแค้นเขาตาย