“เมื่อวาน ทำไมรับโทรศัพท์เราช้าจัง”
“ตอนไหนอ่ะ”
“ก็จะตอนไหนอีกล่ะ?”
“ก็เมื่อวาน เพ้นโทรมาตั้งหลายครั้งอ่ะ จะเอาตอนไหนดีล่ะ”
“ก็ตอนเช้าๆไง” ฝ่ายหญิงทำหน้างอน
“อ้อ ตอนนั้นเราอยู่ในห้องน้ำอยู่อ่ะ ..” เมื่อเห็นฝ่ายหญิงยังไม่หายงอน ฝ่ายชายซึ่งอยู่ในเครื่องแบบนักศึกษา ถึงกับคุกเข่ากำมือฝ่ายหญิงมาแนบอก
“เชื่อเราเถอะ.. ตอนนั้นอยู่ในห้องน้ำจริงๆ”
“แล้ว…..ทำไรในห้องน้ำอ่ะ”
“ปวดหนักอ่ะ” ฝ่ายชายตอบสีหน้าเอียงอาย แต่ฝ่ายหญิงกลับไม่เชื่อใจคำพูด
“อะไรกัน เห็นเมื่อก่อน ถ่ายหนักตอนเจ็ดโมงสามสิบห้านาทีไม่ใช่เหรอ เมื่อวานเพ้นโทรไปตอนแปดโมงน๊ะ”
“เราท้องเสีย..”
“จะท้องเสียทำไมไม่โทรมาบอกเพ้นก่อน หรือไม่ก็เอาโทรศัพท์เข้าไปในห้องน้ำด้วย”
“ก็…” ฝ่ายชายรู้สึกเริ่มไม่สบอารมณ์กับความไม่มีเหตุผลของเธอ หากเธอไม่สวยน่ารักและกระเป๋าหนัก เขาคงไม่ลงทุนขนาดนี้
“ก็..เรากลัวเพ้นจะเหม็นอ่ะ” ตอบไปกึ่งมุขกึ่งจริงจัง
“บ้า..ปุงไม่เหม็น เพ้นก็ไม่เหม็นเหมือนกัน ลืมแล้วเหรอ..”
“ลืมอะไร” ฝ่ายชายทำหน้าเหรอหรา
“ก็เรามีแต่กันและกัน ปุงมีอะไร เพ้นก็รับได้หมดแหละ”
“ตกลง ไม่โกรธเราแล้วใช่ป่ะ?”
“ไม่..ต้องหอมแก้มทีหนึ่งก่อน”
“ตอนนี้เลยเหรอ?”
“อือ”
“นี่มัน..คนเยอะน่ะ”
“ไม่กล้าเหรอ งั้น..”
“โอ่ๆๆ กล้าจ๊ะ กล้า..”
“งั้น..อ่ะ”
ฝ่ายหญิงหลับตา บุ้ยแก้มมายังฝ่ายชาย หันซ้ายหันขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีใครมอง จึงหอมที่แก้มของเธอเบาๆ อย่างรวดเร็ว
“หอมมั้ย” ฝ่ายหญิงถาม
“อือ..หอม”
“อยากหอมอีกมั้ย”
“อยาก แต่แค่นี้ก่อนดีกว่าน่ะ”
“ตอนเย็นอย่าลืมมารับด้วยน๊ะ”
“จ๊ะ นี่มันบ่ายโมงกว่าแล้วน่ะ เดี๋ยวครูก็ดุเอาหรอก เข้าห้องเรียนสาย”
“ช่างปะไร บ่ายวิชาคณิต น่าเบื่อจะตาย สั่งแต่การบ้าน ไม่เห็นจะสอนอะไรเลย”
“เอาเถอะน่ะ ถ้าตอนมัธยมพื้นไม่ดี ขึ้นมหาลัยจะลำบากนะ”
“อือ งั้นไปก่อนนะ เดี๋ยวพักชั่วโมงเพ้นจะโทรไปหานะ”
“จ๊ะ”
“บ๊าย บาย”
“บาย”
เมื่อหญิงสาวที่พึ่งเปลี่ยนสภาพจากเด็กหญิงเป็นนางสาวได้ไม่ถึงปีเดินพ้นสายตาไปแล้ว โทรศัพท์ก็ดังขึ้น
“จ้า หนิง”
“กำลังไปจ๊ะ พอดีพึ่งเอารายงานไปเข้าเล่มอ่ะจ๊ะ”
“เช็คชื่อให้ด้วยนะ คงเข้าเลทอ่ะ”
“คิดถึงจ๊ะ คิดถึง ก็มัวยุ่งๆ เลยไม่ได้ไปหาอ่ะ แต่ก็เดี๋ยวเจอกัน”
“อือๆ ชั่วโมงแรกเช็คชื่อเสร็จก็ออกมาก็ได้ เดี๋ยวไปดูหนังกัน”
“ไรนะ ไม่อยากดูหนัง แล้วอยากดูอะไร”
“อ้ะ.. ได้ ดูกันแค่สองคน”
“จ๊ะ เดี่ยวเจอกัน”
หลังจากวางหูจากหญิงสาว เขากดหมายเลขโทรศัพท์ ยกโทรศัพท์มาพูดอีกครั้งหนึ่ง
“ฮัลโหลลล”
“หมู่นี้ไม่เห็นแวะมาหาพี่เลยน่ะ”
“มัวยุ่งๆอ่ะคับ ใกล้สอบ ไว้สอบเสร็จผมจะไปอยู่ด้วยทั้งวันทั้งคืนให้หายคิดถึงเลย”
“ปากหวานอย่างนี้จะขออะไรพี่อีกล่ะ”
“แหม ทำไมต้องคิดว่าผมจะขออะไรด้วยอ่ะคับ ก็แค่คิดถึงจึงโทรหา ยังไม่ได้พบหน้า แค่สนทนาก็พอใจ” เขาทำเสียงอ้อน จนหญิงสาวเคลิบเคลิ้ม “พี่จะมีประชุมผู้บริหารในอีกสามสิบนาทีข้างหน้า อาทิตย์นี้มาหาพี่น่ะ พี่เหงา”
“ครับ ผมก็คิดถึงพี่มาก แต่ช่วงนี้ใกล้สอบอ่ะคับ ต้องรีบส่งรายงานทั้งหมด รายงานแต่ละชิ้นก็ใช้เงินเยอะ ผมต้องยอมอดข้าว เพื่อเอาเงินไปทำรายงาน ..ถ้าพี่เจอผมในตอนนี้คงไม่เชื่อว่าเป็นผมแน่ๆเลย ตัวนี่ ผ๊อม ผอม”
“น่าสงสาร แล้วทำไมไม่บอกพี่”
“ผมเกรงใจอ่ะคับ พี่ช่วยผมเยอะแยะมาก จนผมไม่รู้จะตอบแทนยังไงแล้วอ่ะคับ”
“พี่จะต้องเข้าประชุมล่ะ งั้น เอางี้ เดี๋ยวพี่โอนไปให้ก่อนสองหมื่นนะ ถ้าไม่พอก็มาเอาด้วยตัวเองที่บ้านพี่นะจ๊ะ”
“คับ ขอบคุณพี่มากๆนะคับ”
“รีบๆมาเอาด้วยล่ะจ๊ะ”
“คับ งั้นแค่นี้นะครับ”
“เอ่ะ แค่นี้ได้ยังไง ลืมแล้วเหรอต้องทำไงก่อน” ชายหนุ่มทำท่าสงสัย แต่แล้วก็คิดได้ เขาทำเสียงจูบใส่โทรศัพท์
“จุ๊บ ๆ รักพี่นะคับ”
“จุ๊บๆ พี่ก็รักจ๊ะ เด็กดี”
หลังจากกดวางสาย เขาทำท่าสะอิดสะเอียนใส่โทรศัพท์ ก่อนจะใส่มันลงไปในกระเป๋ากางเกง จัดเสื้อผ้าให้เข้าทรงเรียบร้อย ยืนมองทรวดทรงตัวเองอย่างภูมิใจ หน้าตา หุ่น ที่เพอร์เฟ็ก บวกกับคารมอีกนิดหนึ่ง ก็ทำหญิงสาวเสียน้ำตามานักต่อนักแล้ว
ผู้หญิงก็แค่เครื่องบำเรอทางเพศ ช่วยไม่ได้ พวกเธอเองก็ชอบที่เป็นอย่างนั้นด้วยสิ เราก็แค่ทำตามความต้องการของเธอ โลกนี้ผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย จะแปลกอะไรถ้าเขาจะมีผู้หญิงข้างกายมากกว่าหนึ่งคน จะสอง สาม สี่ ห้า หก หรือว่าสิบ ก็คงไม่เป็นอะไร
ทุกครั้งที่มีผุ้หญิงเสียน้ำตาให้เขา นับเป็นความภูมิใจอย่างหนึ่ง เราไม่ได้ขอ แต่เธอเสนอ และเรามีสิทธิ์ที่จะให้หรือไม่ให้ก็ได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เราต้องเป็นผุ้ให้ตลอดไป ก็แค่ชั่วครั้งชั่วคราวเธอก็น่าจะพอใจแล้ว ผู้หญิงก็แค่เครื่องบำเรอทางเพศ เครื่อง ไม่ใช่ คน เครื่องจะฉลาดไปกว่าคนได้ยังไง ผู้ชายอาจจะเลวกว่าหมาและไม่ได้มาจากดาวอังคาร แต่อย่างน้อยผู้ชายอย่างเรา ก็ฉลาดกว่าผู้หญิงน่า..
เขาเดินออกไปโบกรถแท็กซี่ เมื่อขึ้นไปนั่งบนรถได้สักพัก โทรศัพท์ก็ดังขึ้น
“สงสัยยัยเพ้นโทรมาแน่ๆ ยังไม่ครบชั่วโมงเลย พักแล้วเหรอเนี่ยะ” เขาคิดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “เบอร์ไม่ใช่ยัยเพ้น เบอร์ใครว่ะ แปลกๆ”
“ฮัลโหล คุณเศรษฐวุธ สุขรัตน์สกุล ใช่มั้ยค่ะ”
“ครับ คุณเป็นใคร?”
“ดิชั้น ชื่อนิลดา เป็นพยาบาลของโรงพยาบาล xxx คุณรู้จัก ผู้หญิงที่ชื่อวรรณกาญจน์ ใช่มั้ยค่ะ”
“ครับ เธอเป็นน้องสาวผมเอง มีอะไรเหรอ”
“คือ มีคนพาเธอมาส่งที่รพ.เมื่อคืนนี้ เราพยายามสอบถามเธอเพื่อติดต่อญาติ แต่เธอไม่ได้สติ พึ่งได้สติเมื่อตะกี้ก็เลยโทรมาแจ้งค่ะ”
“น้องสาวผมเป็นอะไรครับ” น้ำเสียงเขาเริ่มเร่งเร้าร้อนรน
“เธอถูกข่มขืนเมื่อคืนนี้ จากผู้ชายไม่ต่ำกว่าห้าคนค่ะ”
“ห๊ะ คุณพูดไรนะ” เขาถามด้วยความตกใจ
“แล้วจับตัวผู้ร้ายได้มั้ย”
“ไม่ค่ะ เพราะเธอเอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด”
“แล้วใครเป็นคนพามาส่งรพ.”
“แท็กซี่”
“แต่เมื่อครู่ เธอได้แจ้งกับหมอว่า แท็กซี่คันนี้เป็นคันที่สองที่มาส่ง”
“ยังไง?”
“แท็กซี่คันแรกข่มขืนเธอซ้ำ!”
“ไอ้ระยำ ไอ้นรก ไอ้..ๆๆ ”
“คุณค่ะ ฮัลโหลๆๆ”
ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ๆ ..ๆ ๆ