สุมาดา เธอเป็นหญิงสาวที่น่ารัก อารมณ์ดี อัธยาศัยดี ผิวพรรณดี หน้าดี แต่ตาไม่ดี เธอตาบอด
สุมาดาตาบอดตั้งแต่เกิด ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้เธอเกลียดทุกอย่างในโลกนี้ เกลียดทุกคน เกลียดตัวเอง มีคนเดียวเท่านั้นที่เธอไม่เกลียด นั่นคือ แฟนของเธอ .. พานุ
พานุ ผู้ชายที่มีรักแท้ และดูแลได้ เขาดูแล ให้ความรัก เฝ้าทะนุถนอมเธออย่างที่คนรักคนหนึ่งจะพึงทำแก่คนที่ตนรักอย่างแท้จริง ไม่เคยคิดเอาเปรียบหรือล่วงเกินเธอเลย ด้วยเหตุนี้เอง สุมาดา จึงให้ความไว้วางใจ และมอบความรักให้อย่างไม่ลังเล
เมื่อความรักก่อตัวจนสุกงอม พานุ ได้เอ่ยปากขอหญิงสาวแต่งงาน ซึ่งเธอก็มิได้ปฏิเสธ แต่เธอเพียงขอแค่ว่า ก่อนจะแต่งงานอยากเห็นหน้าตาคนที่ตนรัก คือ เธออยากมีตามองเห็นเหมือนคนอื่นทั่วไป และหลังจากนั้นเธอก็จะแต่งงานกับเขา
ชายหนุ่มยินดียิ่ง การทุ่มเทความรักแล้วได้รับรักตอบ นับเป็นความสุขของมนุษย์ปุถุชนทั่วไป โดยเฉพาะเขาผู้ที่ทุ่มเทความรักยิ่งสิ่งใด เขาเริ่มประกาศรับบริจาคดวงตา และแสวงหาผู้เสียชีวิตที่ได้บริจาคดวงตาไว้ก่อนตาย
ความพยายามของเขาสัมฤทธิ์ผล มีคนบริจาคดวงตา และหมอก็ทำการผ่าตัดดวงตาให้หญิงสาวในเวลาต่อมา ทุกอย่างเป็นไปด้วยความเรียบร้อย หลังผ่าตัดเพียงเดือนเดียว หมออนุญาตให้เปิดผ้าพันแผล และลืมตาได้ในที่ๆแสงสว่างไม่จ้ามากนัก
เธอผู้ที่ตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยเห็นโลกใบนี้เลย และนี่จะเป็นครั้งแรกที่เธอจะได้เห็น เธอจึงเลือกที่จะเห็นสิ่งที่เธอคิดว่าดีที่สุดในชีวิตเธอ นั่นคือ พานุ แฟนหนุ่ม
หมอค่อยๆแกะผ้าพันแผล และเมื่อแกะผ้าพันแผลหมดสิ้นแล้ว เธอยังหลับตาอยู่ หมอจึงพาเธอมานั่งตรงหน้าพานุแฟนหนุ่ม แล้วบอกให้เธอค่อยๆลืมตาทีละนิด
เมื่อเธอลืมตาและมองเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เธอตกใจแทบสิ้นสติ!
พานุแฟนหนุ่มของเธอ .. เป็นคนตาบอด
“ดาจะแต่งงานกับเราใช่มั้ย” แฟนหนุ่มเอ่ย
พอตั้งสติได้ เธอจึงกล่าวอย่างยากลำบากว่า
“พานุ ขอโทษนะ ดาไม่สามารถแต่งงานกับคุณได้” ถ้อยคำที่กล่าว ช่างเป็นคำพูดที่เต็มไปด้วยความห่างไกล ไร้ความสนิทสนม ไม่เหมือนสุมาดาหญิงสาวไร้ดวงตาก่อนหน้านี้เลย
น้ำตาไหลจากเบ้าที่ไร้ดวงตาของพานุ เขาร้องไห้ แต่ก็ไม่ได้ทวงถามสัญญาหรือเรียกร้องสิ่งใดจากหญิงสาว เขาเดินออกจากห้องนั้นไป และก่อนที่จะก้าวพ้นประตูห้อง เขาได้หันมาพูดกับเธอว่า
“ดวงตาคู่นั้น ฝากเธอดูแลแทนฉันด้วย”