น้ำตาซาตาน

อ่านต่อ

น้ำตาซาตาน

กลอน, เรื่องสั้นสั้น 24 September 20168 June 2019

เรื่องราวของชายที่ปมในวัยเด็ก หลังเกิดเหตุฆาตกรรมฆ่าหมดบ้าน เขาใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหาฆาตกร เรื่องราวถูกถ่ายทอดในรูปแบบของกลอนแปดสุภาพบ้าง ไม่สุภาพบ้าง ..เชิญติดตามได้ ณ บัดนั้น.

อ่านต่อ

ไหว้พระวัดโพธิ์

สุขกะภาพ, ไดอารี่ 2 June 201520 October 2017

สถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตที่ชาวต่างชาตินิยมชมชอบ คือถ้ามาเมืองไทยแล้วต้องไปให้ได้ (จะไปเองหรือถูกไกด์บังคับพาไปก็ตาม) เฉพาะในกรุงเทพนะ ถ้ามาถึงแล้วต้องไป นั่นคือ วัดพระแก้ว วัดโพธิ์ และวัดไตรมิตร เจอ 3 วัดเข้าไป ก็หมดวันละ เฉพาะวัดพระแก้วกับวัดโพธิ์นี่ก็แทบหมดแรงละครับ กว้างขวางแถมร้อนมากด้วยเช่นกัน แต่สำหรับชาวต่างชาติ ผมว่าคุ้มครับ กับการได้เข้าไปชมสถานที่ๆมีความสวยงามขนาดนั้น เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาไม่ได้ตั้งใจจะไปไหว้พระวัดโพธิ์ตามหัวเรื่องที่จั่วไว้ ไปทานข้าวริมแม่น้ำที่ปากคลอง ขากลับมีอันต้องผ่านวัดโพธิ์ พี่ที่ไปด้วยแกมาอยู่กรุงเทพหลายสิบปี แต่สาบานได้ว่าไม่เคยมาวัดโพธิ์เลย จึงต้องแวะพาแกไปไหว้พระสักหน่อย ถึงจะร้อนมากก็ตาม เดิมทีว่าจะข้ามไปฝั่งวัดอรุณฯด้วย แต่ดูท่าจะสู้แรงแดดไม่ไหว วัดโพธิ์ หรือวัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามราชวรมหาวิหาร อยู่ติดกับวัดพระแก้วชนิดรั้วเกือบติดกัน กั้นด้วยถนนเท่านั้นเอง แต่การจะเดินไปมาหาสู่กันไม่ใช่เรื่องสนุก เดินกันขาลากหัวเปียกเลยทีเดียว ประวัติวัดโพธิ์ใครใคร่รู้โดยละเอียดก็ไปหาจากอากู๋เอาเองนะครับ อัตราค่าบริการสำหรับคนไทยฟรี ต่างชาติต้องซื้อตั๋ว เอาภาพเล็กๆน้อยๆของวัดโพธิ์ในวันที่แดดแรงมาก มาให้ชมเพียงเท่านี้นะครับ แนะนำให้ไปเที่ยวชมด้วยตนเองดีกว่า ไปง่าย ถ่ายคล่อง รับรองอร่อย

แฮรี่ พ็อตเตอร์ ตอน เจ้าชายเลือดผสม

บ่น, ไดอารี่ 19 July 200914 June 2019

ของฟรีไม่มีในโลก..ของฟรีมักไม่ดี ของดีมักไม่ฟรี… คำนิยามนี้ ถูกต้อง 99 % อีก 1 เปอร์เซ็นต์ คือ มันมีสิทธิ์เกิดขึ้นได้กับคนๆหนึ่งอย่างน้อย 1 ครั้ง แน่นอนไม่ใช่เรื่องของการพนันขันต่อ อย่างเช่นหวย แต่มันเป็นเรื่่องของโชค และอะไรสักอย่างที่บอกไม่ถูก แต่มันจะพอดิบพอดี และจะทำให้เรารู้สึกดีกับคำว่าของฟรีนั่น ผมเคยได้รับของฟรีชนิดดีเกินคาดมาอย่างน้อย 1 ครั้ง ที่จำได้แม่นที่สุดคือ ได้คูปองไปเที่ยวฟรีมูลค่า 2 หมื่นบาท 2 วัน 3 คืน จากการส่งเมสเสจไปร่วมในรายการวิทยุที่ผมพึ่งเคยฟังแค่ครั้งเดียว!! นอกจากนั้นยังเคยได้ตั๋วไปดูหนังฟรีหลายครั้ง แต่นั่นไม่นับว่าเป็นของดี เพราะส่วนใหญ่ได้นั่งแถวเกือบหน้าสุด และโรงหนังก็เล็กๆ อยู่ในที่ๆคนไม่ค่อยรู้จัก เช่น อาร์ ซี เอ, เซ็นจูรี่ มูฟวี่พลาซ่า อนุสาวรียชัย ฯลฯ ครั้งนี้ก็เช่นกัน ได้ของฟรีอีกแล้ว ของฟรีชนิดดีเกินคาด คือ ได้ตั๋วฟรีของแฮรี่พ็อตเตอร์ โรงหนังขนาดใหญ่ในพารากอน ได้ที่นั่งชนิดไม่ต้องแงนหน้าดูจอ คือได้แถว E ของฟรีจะมีมูลค่าราคาขึ้นมาทันที ถ้าของๆนั้น เป็นสิ่งที่เราอยากได้อยู่แล้ว และมันมีมูลค่าดีอยู่แล้วในตัวของมัน ผมตั้งใจจะดูอยู่แล้วแฮรี่พ็อตเตอร์ หลังจากอ่านจบทั้ง 7 เล่ม และติดตามดูมาตลอดทั้ง 5 ภาคที่ผ่านมา วันนี้ได้ดูหนังดี ที่นั่งดี และโรงหนังดีขนาดใหญ่ประมาณด้วยสายตาน่าจะสัก 800 ที่นั่ง (มั่วนิ) เข้าเรื่องหนังบ้างดีกว่า ถ้าใครได้อ่านแฮรี่พ็อตเตอร์มาก่อน จะได้อรรถรสในการชมภาพยนตร์มากยิ่งขึ้น ไม่ว่าภาคไหน โดยเฉพาะภาคนี้ ทำได้เหมือนหนังสือมากที่สุดภาคหนึ่ง และคนที่อ่านเล่ม 6 จะรู้ว่าภาคนี้ เจ้าชายเลือดผสม เป็นภาคที่เศร้าสะเทือนใจที่สุด เป็นตอนที่มีความสูญเสียอันยิ่งใหญ่ที่สุดในวงการพ่อมด เหมือนต้นโพธิ์ที่เป็นที่อาศัยของเหล่าปักษาล้มลง เหมือนดวงอาทิตย์ไม่โผล่ขึ้นในตอนเช้าในวันที่ีหนาวเหน็บ อารมณ์ตอนอ่านเศร้ายังไง มาดูในภาพยนตร์ก็เศร้าอย่างนั้น ไม่ต่างกัน แสดงถึงหนังที่ทำอิงกับหนังสือได้ดีมากทีเดียว ภาคนี้ถือเป็นภาคเปิดศึกต่อท่อให้ภาคจบเป็นภาคที่มันส์ระทึก จำได้ว่าตอนอ่านแทบหยุดหายใจ สมกับเป็นนิยายที่ยิ่งใหญ่ จบได้อลังการและสมบูรณ์แบบทีเดียว หากใครที่ยังไม่ได้อ่านแฮรี่พ็ตอเตอร์ ผมว่าชีวิตนี้ยังขาดอะไรไปนะ คุณอาจเคยพลาดหลายสิ่งที่ดีๆในชีวิตหลายครั้ง และนี่ก็นับเป็นอีกครั้งหนึ่งที่คุณพลาด!! หลังจากหนังจบ ถัดจากแถวที่ผมนั่งไป 2 แถว…

อ่านต่อ

กินปู กินหมึก ศึกษาธรรมชาติ..ที่หาดปราณบุรี

ท่องเที่ยว, สุขกะภาพ 26 October 200923 September 2016

23 ตุลาคมปีนี้ นอกจากจะตรงกับวันที่รัฐบาลจัดการประชุมอาเซียนซัมมิทที่หัวหินแล้ว ยังตรงกับวันศุกร์ นั่นหมายความว่า เราจะมีวันหยุดกันถึง 3 วันเลยทีเดียว (ศุกร์ – เสาร์ – อาทิตย์) โอ้..เย หลังจากลากปากกา กากบาทบนปฏิทินในวันดังกล่าวไว้ว่า “เที่ยว” แล้ว ก็เปิดเว็บไซต์หาข้อมูลที่เที่ยวทันที!! ได้รับความเห็นพ้องต้องการจากมวลสมาชิกนักเที่ยวว่า .. เราจะไปปราณบุรีกัน หลังจากหาข้อมูลและจองที่พักผ่านเครือข่ายออนไลน์ เราก็ได้ที่พัก 2 คืน 2 ที่ด้วยกัน หลายคนตั้งคำถามว่า ทำไมต้อง 2 ที่ 2 วันด้วย ตอบแบบมีข้ออ้างก็คือ ที่พักที่เราต้องการและอุตส่าต่อราคาเขาเรียบร้อยแล้วนั้น มีที่ว่างให้เราแค่คืนเดียว เราต้องเอาด้วยเกรงใจตามมารยาทอันดีงามของคนไทย และหาที่พักเพิ่มอีกหนึ่งที่ สำหรับอีกหนึ่งคืน ถ้าให้ตอบตามใจผม นั่นคือ ทำไมเราต้องพักในที่เดียวกันตั้ง 2 คืนละ ในเมื่อราคาก็เท่ากัน ไม่ลองไปเสพกลิ่น เสพอาหาร เสพบรรยากาศในบ้านอื่นบ้าง เวลาเรามีแค่ 2 วัน จะมามัวอยู่กับความรู้สึกเดิมๆทำไม จริงม๊ะ? ทริปนี้ผมแทบไม่ได้ถ่ายภาพภายในรีสอร์ทเลย ไม่อยากให้บล็อกเล็กๆแห่งนี้เป็นพื้นที่โฆษณาให้รีสอร์ทเขาสักเท่าไร แต่ก็จะเล่าและบอกข้อดีขอเสียของแต่ละที่ให้ฟังละกันนะ เผื่อเป็นประโยชน์สำหรับคนที่กำลังมองหาที่จะไปอยู่ คืนแรก เราได้ที่พักที่ กาลาโมน่า รีสอร์ท มีทางเข้าได้ 2 ทาง แต่ผมจำไม่ได้ว่า ทางไหนดี และทางไหนแย่ มันมีอยู่เส้นหนึ่ง(ที่ต้องไปเสี่ยงเอาเอง) ทางค่อนข้างแย่อยู่ประมาณ 500 เมตร นั่งไปกระเทือนไป เป็นหลุมเป็นบ่อพอสมควร กาลาโมน่า เป็นรีสอร์ทที่อยู่ห่างจากคนอื่นพอสมควร ใครที่ต้องการบรรยากาศของความเงียบสงบ ติดชายหาด ก็ต้องที่นี่เลย กลางบ้านมีสระว่ายน้ำขนาดเล็ก ลึกแค่คอของคนสูง 167 ซม. ข้อดีคือ เงียบ สงบ เป็นส่วนตัว ส่วนข้อเสียคือ บ้านหลังที่ติดกัน (โดยเฉพาะหลังที่ผมพัก) มีฝาบ้านค่อนข้างบาง หรือเพราะอะไรยังไงก็ไม่รู้นะ ทำให้ได้ยินเสียงของห้องข้างๆชัด ห้องข้างๆจะเข้าห้องน้ำ เปิดประตู หรือคุยกัน ยังได้ยินเลย.. (แบบนี้ จะขัดแย้งกับข้อดีที่ว่า สงบ…

หุ่นละครโรงเล็ก ณ โรงละครอักษรา

สุขกะภาพ, เรื่องทั่วไป 18 August 2009

ได้ยินชื่อมานานแล้วสำหรรับ หุ่นละครเล็ก แต่พึ่งมีโอกาสได้ดูจริงๆ พอดีได้ตั๋วฟรีครับ ได้รอบ 1 ทุ่ม ณ โรงละครอักษรา ถนนรางน้ำ การเดินทางแสนสะดวกสบาย เพราะอยู่ใกล้ BTS เดินไปอีกหน่อยก็ถึงแล้ว ตึกคิงพาวเวอร์อันใหญ่ตระหง่าน ไปช้านิดนึง การแสดงเริ่มต้นไปบ้างแล้วนิดหน่อย ได้ยินคนพูดถึงและชมมานานแล้ว แต่ครั้งนึ้พึ่งได้มาพิสูจน์กับตัวเองจริงๆ ต้องบอกเลยว่า ดีมากๆเลย สำหรับราคาตั๋ว 800 บาท (ถ้าซื้อ) ราคานี้รวมอาหาร 1 มื้อด้วยนะครับ ทั้งแสง สี เสียง การแสดงที่อลังการ ผมว่ายอดเยี่ยมไปเลย ก่อนมาผมกังวลอยู่ว่า เกรงจะดูไม่รู้เรื่อง เพราะไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร ไม่เคยอ่าน ตอนเรียนก็ไม่ค่อยสนใจ แต่พอได้มาดูจริงๆแล้ว ถึงไม่รู้เรื่องก็สนุก เพราะมันสนุกจนไม่ได้ใส่ใจเนื้อเรื่องสักเท่าไร มีมุขให้ขำกับละครขั้นรายการด้วย งานนี้สนุกจริงๆครับ มีโอกาส อยากให้ลองไปเยี่ยมดูสักครั้ง จริงๆเขาห้ามถ่ายขณะแสดงนะครับ อันนี้ผมดื้อแอบถ่ายมา (อย่าบอกใครนะ) ผมถูกลวนลามครับ

ธรรมะเสวนา #๒

เรื่องทั่วไป 17 January 2010

เช้าวันอาทิตย์แบบนี้ เข้าห้องเรียนธรรมะกันสักหน่อยท่าจะดี (ท่าจะดี มาจาก ท่าทางจะดี ไม่ใช่ ถ้าจะดี (เห็นหลายคนใช้ผิด)) ครั้งที่แล้วเราเรียนกัันในหมวด ๒ วันนี้จะพากระโดดไปหมวด ๔ เลย ใช่ว่าหมวด ๓ จะไม่มีธรรมะสำคัญ แต่เห็นว่าหมวด ๔ มีธรรมะน่าสนใจหลายอย่างที่คนทั่วๆไปมักไม่ค่อยรู้จัก ธรรมะ หากอ่าน พูด คิดบ่อยๆ จะทำให้ซึมเข้าในกมลสันดานได้ จิตใจเราจะได้ห่างจากอกุลมูล ๓ (โลภะ โทสะและโฆหะ) จะให้ไม่มีเลยเป็นไปไม่ได้ ได้แต่หวังให้น้อยลงเท่านั้น หมวด ๔ ธรรมะที่หลายคนรู้จักกันดีอยู่แล้ว และได้พูดถึงกันบ่อยๆ คือ อิทธิบาท ๔ สูตรแห่งความสำเร็จ (ฉันทะ วิริยะ จิตตะ และวิมังสา) หรือ พรหมวิหาร ๔ (เมตตา กรุณา มิทิตา อุเบกขา) วันนี้เลยขอแนะนำธรรมะเพื่อนำไปสู่ความหมดจดจากบาป ทำตัวให้มีความบริสุทธิ์จากอกุศล นั่นคือ ปธาน ๔ ปธาน คือความเพียร ๔ อย่าง ๑. สังวรปธาน เพียรระวังไม่ให้บาปเกิดขึ้นในสันดาน ๒. ปหานปธาน เพียรละบาปที่เกิดขึ้นแล้ว ๓. ภาวนาปธาน เพียรให้กุศลเกิดขึ้นในสันดาน ๔. อนุรักขนาปธาน เพียรรักษากุศลที่เกิดขึ้นแล้วไม่ให้เสื่อม ความเพียร ๔ อย่างนี้ เป็นความเพียรชอบควรประกอบให้มีในตน ผู้ที่พิจารณาตัวเองอยู่เนืองๆ จะเห็นความผิดพลาดของตัวเอง และพยายามที่จะระวังไม่ให้ตัวเองมีความผิดพลาดเช่นนั้นอีก การระวังบาปก็ดี ละบาปก็ดี บำเพ็ญกุศลก็ดี รักษาความดีก็ดี มิใช่สิ่งที่ทำได้ง่ายๆ ต้องใช้ความเพียรพยายาม สิ่งเหล่านี้หากปล่อยให้เป็นไปตามอารมณ์จนเกิดความเคยชิน จะยากที่จะแก้ไขในภายหลัง ดังนั้น ความเพียร ๔ อย่างนี้..ต้องทำครับ นอกจากนี้แล้ว ธรรมอีก ๔ ข้อที่เราควรหมั่นพิจารณา นั่นคือ อธิษฐานธรรม ๔ อธิษฐานธรรม คือธรรมที่ความตั้งไว้ในใจ ๔ อย่าง…

อ่านต่อ

พาน้องหมาเที่ยวทะเล..หาดเจ้าสำราญ

ท่องเที่ยว 28 June 201917 March 2020

สำหรับคนรักหมาแล้ว การพาหมาไปเที่ยวถือเป็นความสุขอย่างหนึ่ง แม้หมามันจะอยากไปหรือไม่ก็ตาม.. การพาหมาไปเที่ยวก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ที่พักต้องเป็นที่ๆอนุญาตให้หมาพักได้ (ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะมีราคาแพงกว่าปกติ) การจะแวะเที่ยวโน่นนี่นั่นหรือไปหาของกินอร่อยๆ อันนี้ก็ต้องตัดทิ้งไป เพราะนอกจากบางร้านจะไม่อนุญาตให้นำหมาเข้าแล้ว เราต้องเข้าใจอย่างหนึ่งว่า คนชอบหมาก็มาก คนไม่ชอบก็มากเช่นกัน ที่สาธารณะผมจึงพยายามเลี่ยง แม้วันเที่ยวเองก็เลือกวันธรรมดา เพื่อเลี่ยงคนเยอะ แต่กระนั้นที่นี่ Loft Caravan resort หาดเจ้าสำราญ ก็มีคนมาพักอย่างหนาตา อาจจะเพราะบรรยากาศและความเป็นส่วนตัวของที่นี่ การพาน้องหมาไปเที่ยว ปัญหาอย่างหนึ่งเลยคือการต้องนั่งรถนานๆ หมาบางตัวเมารถ เจ้าแซลม่อน เมื่อก่อนหน้านี้ก็มีอาการเมารถ นั่งรถแค่ใกล้ๆ ก็เมาน้ำลายนองพื้น วันนี้ก็ห่วงเหมือนกันว่าจะมีอาการเมาอีกหรือเปล่า แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี เพียงแต่น้องหมาจะมีอาการอ่อนเพลีย เพราะนอนบนรถไม่หลับ นั่นคือเหตุผลที่เลือกหาดเจ้าสำราญ เพราะใช้เวลาในการเดินทางไม่ไกลมาก พูดถึงที่พัก Loft caravan resort หาดเจ้าสำราญ นอกจากจะสามารถพาน้องหมามาพักได้แล้ว ที่นี่มีความเป็นส่วนตัว เงียบ สงบ ที่สำคัญติดกับหาด แต่ข้อเสียนิดนึงคือทะเลไม่สะอาดพอที่จะลงเล่น และหาดมีเศษขยะที่ไม่วางใจพอที่จะถอดรองเท้าเดิน เจ้าของรีสอร์ทสุภาพมาก แต่พนักงานไม่ค่อย ผมได้รับสายตาแปลกๆจากพนักงานเมื่อเขาเห็นผมจูงน้องหมาเดินเข้ารีสอร์ท ร้ายกว่านั้นอาหารเช้าเริ่ม 8 โมง แต่ผมไปตอน 7.30 เพราะอันนี้ไม่ทราบจริงๆ ถูกพนักงานไล่กลับราวกับเราไปขอเขารับประทาน นั่นคือข้อเสียเพียงน้อยนิดนะครับ ถ้าเทียบกับรสชาตอาหารแล้ว เรื่องชวนขุ่นใจอันนั้นลืมไปได้เลย อ้อ .. ช่วงนี้หน้าฝน โชคดีมากครับ เจอฝนตลอดทริปเลยยย..T_T ก่อนปิดทริปมีคำแนะนำนิดนึงสำหรับการเดินทางไปในช่วงนี้..เส้นพระราม 2 กำลังทำถนนรถติดมากก ..หาของกินติดรถไว้เยอะๆครับ จะได้ไม่เครียดดดด.. เจอกันทริปหน้านะ

เคอร์ฟิว..ครั้งแรกในชีวิต

ไดอารี่ 21 May 2010

ครั้งแรกในรอบ 18 ปีหลังจากเคยประกาศเมื่อ พ.ศ. 2535 สมัยรัฐบาลของสุจินดา คราประยูร แต่ตอนนั้นผมอยู่ตจว. ดังนั้น ครั้งนี้จึงถือว่าเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้สัมผัสกับเคอร์ฟิว จึงควรบันทึกไว้เป็นเกียรติประวัติซะหน่อย มีเพียงสิ่งเดียวที่รู้สึกได้ว่าเคอร์ฟิว คือ ถนนหนทางเงียบดี เคอร์ฟิว คืออะไร? วิกิพีเดียบอกไว้ว่า การห้ามออกจากเคหสถาน หรือ เคอร์ฟิว (ฝรั่งเศส: couvre feu, อังกฤษ: curfew) หมายถึง คำสั่งของรัฐบาลให้ประชาชนกลับเคหสถานก่อนเวลาที่กำหนด อีกนัยหนึ่งคือการห้ามประชาชนออกจากเคหสถานภายในระยะเวลาที่กำหนด (มักเป็นเวลากลางคืน) ซึ่งเป็นการกำหนดขึ้นเพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย หรือให้ความสะดวกต่อการปราบปรามกลุ่มเป้าหมาย คำว่า “เคอร์ฟิว” มาจากภาษาฝรั่งเศสว่า couvre feu แปลว่า ดับไฟ (couvre = ดับ, feu = ไฟ) ซึ่งคำนี้ถูกนำมาใช้ในภาษาอังกฤษโดยสะกดว่า curfew

08-08-08

เรื่องทั่วไป 8 August 2008

ไม่ได้ใบ้หวยแต่อย่างใดครับ แต่ชื่อหัวข้อนั่นมาจากวัน เดือน และปีนี้ ชาวจีนถือว่าเลขแปด เป็นเลขมงคล เพราะแปดตามเสียงของภาษาจีนกลางออกเสียงว่า ปา ซึ่งมีความหมายว่ารวย เมื่อเลขแปดมารวมกันถึงสามตัว ก็มีความหมายว่า รวย รวย รวย แสดงว่าคนจีนถือเงินทอง ความร่ำรวยถือเป็นมงคล แต่คงไม่ใช่เฉพาะคนจีน เดี๋ยวนี้ใครต่อใครต่างถือว่า เงินทอง ความร่ำรวยเป็นมงคลทั้งนั้นแหละครับ ขัดแย้งกับพระพุทธศาสนาอย่างสิ้นเชิง ปากก็บอกว่านับถือพุทธๆ แต่เที่ยวถือเงินทองเป็นมงคลนี่ ขัดต่อพุทธเห็นๆ พระพุทธศาสนาไม่ได้สอนว่า เงินทองเป็นมงคล แต่ได้สอนมงคล ๓๘ ประการไว้ เริ่มตั้งแต่ อเสวนา จะ พาลานัง ปัณฑิตานัญจะ เสวนา..การไม่คบคนพาล๑ การคบหาแต่บัณฑิต๑..เป็นต้น ก่อนที่พระองค์จะทรงสอนมงคล ๓๘ ประการนั้น ก็มีการถกเถียงกันในหมู่นักปราชญ์มานานนมแล้ว ว่า อะไรกันแน่เป็นมงคล บ้างก็ว่า สิ่งที่ได้ฟังแล้วไพเราะหู นั่นแหละเป็นมงคล บ้างก็ว่า สิ่งที่ได้เห็นแล้วเกิดความปลาบปลื้มบันเทิงใจนั่นแหละเป็นมงคล บ้างก็ว่า อารมณ์ที่เกิดในจิตใจที่เป็นอารมณ์ที่เป็นกุศล นั่นแหละเป็นมงคล หากสนใจเนื้อหามงคล ๓๘ โดยละเอียด คลิกที่นี่เลยครับ วันนี้ไม่ได้ตั้งใจมาเล่าเรื่องมงคล แต่มากล่าวถึงเลขมหัศจรรย์ 08-08-08 อีกนานกว่าจะเวียนบรรจบมาพบกับเลขวัน เลขเดือน และเลขปีเช่นนี้อีก ส่วนเรื่องที่ว่าเลข 8 ถือว่าเป็นเลขมงคล มีความหมายว่า รวย รวย รวย นั้น ผมไม่สู้จะตื่นเต้นเท่าไรนัก พระพุทธเจ้าสอนอย่างชัดเจนแล้วครับ มงคล ๓๘ ประการดังกล่าวแล้วข้างตน วันนี้เป็นวันสุดยอดมงคลของจีน นอกจากจะเป็นวันมงคลดังกล่าวแล้ว วันนี้เป็นวันเปิดงานโอลิมปิกที่จีนอีกด้วย.. ยิ่งใหญ่ทีเดียว และนับจากนี้ ก็คงจะได้ติดตามมหกรรมกีฬาของมวลมนุษยชาติ จะรอดูว่า ปีนี้เป็นปีอภิมหามงคลของจีนหรือไม่ ถ้าเป็นของจีนจริง จีนต้องได้เป็นจ้าวเหรียญทอง จะรอดูและรอเชียร์ ~

สายใย..บางบาง

ไดอารี่ 20 September 2010

โลกเดี๋ยวนี้เราเชื่อมทุกอย่างเข้าใกล้กันมากขึ้น มากขึ้น และง่ายขึ้นด้วยเทคโนโลยีที่กลายเป็นปัจจัยที่ขาดไม่ได้เสียแล้วของ ‘สยามมนุษย์’ นั่นคือ “โทรศัพท์มือถือ” เดี๋ยวนี้มันไม่ได้เป็นแค่โทรศัพท์สำหรับติดต่อกันอย่างเดียว ไม่ว่าจะติดต่อด้วยเสียง ข้อความ รูปภาพ หรือเดี๋ยวนี้กำลังจะก้าวเข้าสู่โลกสามจี สามารถติดต่อกันด้วยภาพเคลื่อนไหวสดๆได้ โทรศัพท์มือถือกลายสภาพเป็นเครื่องประดับชิ้นเอก เป็นเครื่องวัดมาตรฐานของคนได้ในระดับหนึ่ง หากเมื่อไรที่หนุ่มหรือสาวนางไหน ควักไอโฟนหรือบีบีขึ้นเซย์ฮัลโหล สถานภาพทางสังคมดูดีขึ้นทันที ได้รับการต้อนและไมตรีจากผู้อื่นได้ง่ายขึ้น ชายหนุ่มที่ริจะขอเบอร์สาวๆ หากเดินปรี่ไปหาแล้วหยิบโทรศัพท์ไอโฟนหรือบีบี เพื่อบันทึกเบอร์สาวเจ้า เปอร์เซ็นต์ที่จะได้เบอร์ย่อมมีสูงกว่าพวกที่หยิบโทรศัพท์โนเนมหน้าจอสีขาวดำขึ้นมาบันทึกอย่างแน่นอน โทรศัพท์รุ่นใหม่ๆออกมา นอกจากเน้นประสิทธิภาพที่มากขึ้นกว่าเดิมแล้ว ดีไซน์ต้องสวยเลิศ เมื่อหยิบขึ้นมาโทรในที่สาธารณะแล้ว ทุกคนต้องมองแล้วร้องวู้ววว..ว รับโทรศัพท์ได้อย่างสง่าผ่าเผย ไม่ต้องแอบๆซ่อนๆใครเพียงเพื่อจะรับโทรศัพท์รุ่นกระติกน้ำโบร่ำโบราณ!! บริการต่างๆที่แฝงมาในโทรศัพท์สามารถดูดเงินในกระเป๋าผู้ใช้ได้อย่างสบายมือ โทรศัพท์ที่ว่าแพงแล้ว บริการต่างๆรายวัน รายเดือน หรือรายปีแพงกว่าอีก!! แน่นอนโทรศัพท์มือถือ ใช้ง่าย สะดวกสบาย คิดถึงใคร ติดต่องานไหน หรือไม่คิดถึง ไม่ได้ติดต่องาน อยากคุยกับเพื่อนที่อยู่ชั้น 2 (ตัวเองนั่งอยู่ชั้น 1) ก็กดโทรคุยได้ง่ายๆ คุยง่าย จ่ายหน้ามืด!! ยิ่งใช้ง่าย สะดวกสบายเพียงไร เงินก็หลุดหายไปได้ง่ายเช่นกัน อย่าลืมว่า..คำพูดทุกคำของเราที่พูดผ่านโทรศัพท์มือถือเป็นคำพูดมีค่าทั้งสิ้น แม้เรื่องที่พูดอาจจะเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ถ้าพูดผ่านโทรศัพท์..เรื่องไร้สาระจะมีมูลค่าขึ้นมาทันที!! ยิ่งเดี๋ยวนี้มีบริการ เสียงเพลงรอสาย เปลี่ยนเพลงได้ทุกชั่วโมง, เล่นอินเทอร์เนต เฟสบุค ทวิตเตอร์ผ่านมือถือ , ดูดวง, เล่นเกมส์ , จองตั๋วหนัง, จองตั๋วเครื่องบิน, จองศาล จองโลง!!! ฯลฯ บริการเยอะดีจังนะครับ แต่ทุกบริการมีค่าบริการทั้งนั้น และแพงเสียด้วย!! บริการทั้งหลายทั้งปวงที่มีมาในมือถือใช่ว่า ผมจะบอกว่าไม่ดี ดีครับ ดีมาก ..แต่ไม่ใช่จะดีกับทุกคน แล้วดีสำหรับใคร? ดีสำหรับทุกคนที่มีธุระใช้มันจริงๆ ไม่ใช้พร่ำเพรื่อในเรื่องไร้สาระ ถ้าอยากจะไร้สาระหรือบันเทิง ก็ต้องไปใช้เครื่องคอมพิวเตอร์ที่บ้านแทน ประหยัดกว่า อินเทอร์เนตผ่านมือถือ มันสะดวกง่าย ค่าบริการก็จึงแพงตามมาด้วยนะ พูดเรื่องโทรศัพท์มาเยอะแยะมากมาย เข้าสู่เรื่องตัวเองซักที ผมใช้โทรศัพท์ถูกๆมาหลายปีแล้วครับ ถูกที่ว่านี่คือถูกจริงๆ เพราะได้มาฟรี ใช้รับสาย โทรออก รับข้อความ และฟังเพลงได้เท่านั้น และผมก็ใช้เท่านั้น ค่าโทรศัพท์รายเดือนไม่เคยเกิน 200 บาท!! ในโทรศัพท์มีเบอร์แม่…

เมื่อกรด..มันไหลย้อน

เรื่องทั่วไป 29 October 2009

วันนี้..หลังเลิกงานตั้งใจไว้แล้วว่า จะไปหาหมอ !! ความจริงที่ทำงานอยู่ใกล้รพ.เพชรเวชที่สุด แต่ผมเลือกที่จะใช้บริการประกันสังคมที่ รพ.คาเมลเรียล เนื่องจากหลายปากหลายเสียงแว่วมาหนาหูว่า รพ.เพชรเวชให้บริการประกันสังคม ค่อนข้างแย่ บริการไม่ดี ฯลฯ เราเสียเงินค่าประกันสังคมทุกเดือนๆ แต่นานทีปีหนถึงเข้าไปใช้บริการ ก็ดันให้บริการห่วยอีก หยั่งงี้..จะทู่ซี้ใช้ทำไม..นั่นเป็นเหตุผลที่ผมต้องทนพิษบาดแผล กัดฟันนั่งรถไปอีกประมาณ 5 ป้ายรถเมล์ เพื่อใช้บริการของคาเมลเรียล ที่นี่ คนน้อยดี และเปิดรับประกันสังคมตลอด 24 ชม. ไม่เหมือนเพชรเวช ที่รับแค่ 2 ทุ่ม (ถ้ากูสำลักมาม่าตอน 2 ทุ่มครึ่งก็หมดสิทธิ์เข้ารับการรักษา ใช่ม่ะ) หาหมอวันนี้ด้วยโรคเก่าแก่ที่อยู่ด้วยกันมาปีกว่าแล้ว โรคนี้ตอนอาการหนักๆ ทำเอาผมสะอึก 3 วัน 3 คืน รักษาหลายโรงพยาบาลก็ไม่หาย ไปทั้งจุฬา สมิติเวช คาเมลเรียลก็ไป…(สุดท้ายหายที่รพ.แรก หลังจากทนสะอึกมา 3 วันเต็มๆ ) กรดไหลย้อน เป็นโรคที่มักเกิดขึ้นกับหนุ่มสาววัยทำงานเกิดจากการไหลย้อนกลับของกรดหรือน้ำย่อยในกระเพาะอาหารขึ้นไปในหลอดอาหารส่วนบนอย่างผิดปกติโรคนี้สามารถเกิดขึ้นได้ในเวลากลางวันหรือกลางคืนหรือแม้แต่ผู้ป่วยไม่ได้รับประทานอาหารก็ตามทำให้เกิดอาการจากการระคายเคืองของกรด เช่น อาจทำให้เกิดหลอดอาหารอักเสบและมีแผล หรือหลอดอาหารอักเสบโดยไม่เกิดแผลหรือถ้ากรดไหลย้อนขึ้นมาเหนือกล้ามเนื้อหูรูดของหลอดอาหารส่วนบนอาจทำให้เกิดอาการนอกหลอดอาหาร เช่น อาการทางปอดหรืออาการทางคอและกล่องเสียง อาการของโรคกรดไหลย้อน 1. อาการทางคอหอยและหลอดอาหาร อาจมีอาการปวดแสบร้อนบริเวณหน้าอกและลิ้นปี่ บางครั้งอาจร้าวไปที่บริเวณคอได้ รู้สึกคล้ายมีก้อนอยู่ในคอ กลืนลำบาก หรือกลืนเจ็บ เจ็บคอ หรือแสบลิ้นเรื้อรัง โดยเฉพาะในตอนเช้า รู้สึกเหมือนมีรสขมของน้ำดี หรือรสเปรี้ยวของกรดในคอหรือปาก มีเสมหะอยู่ในลำคอ หรือระคายคอตลอดเวลา เรอบ่อย คลื่นไส้ รู้สึกจุกแน่นอยู่ในหน้าอก คล้ายอาหารไม่ย่อย 2. อาการทางกล่องเสียง และปอด อาจมี เสียงแหบเรื้อรัง หรือแหบเฉพาะตอนเช้า หรือมีเสียงผิดปกติไปจากเดิม ไอเรื้อรัง ไอหรือรู้สึกสำลักในเวลากลางคืน กระแอมไอบ่อย เจ็บหน้าอก เป็นโรคปอดอักเสบ เป็นๆ หายๆ อาการหอบหืดที่เคยเป็นอยู่ (ถ้ามี) ก็จะแย่ลง (อ่านอาการและอันตรายของโรคกรดไหลย้อนโดยละเอียด คลิกที่โน้น) ผมก็รู้ว่าเป็นโรคนี้มาสักพักแล้ว ..แต่ก็อย่างว่านั่นแหละครับ ถ้ามันไม่ถึงกับเดินไม่ได้ พูดไม่ออก ผมก็ไม่ค่อยจะเดือดเนื้อร้อนใจสักเท่าไรนัก ถึงอาการของมันจะมีอยู่ทุกวันก็ตาม..ตัดใจในวันนี้ ว่าอย่างไรเสีย ต้องไปหาหมอ…