วิ่ง

ตั้งแต่ไปร่วมงานจอมบึงมาราธอนเมื่อปีที่แล้ว เห็นบรรยากาศและสนามวิ่งแล้ว ก็ปฏิญาณกับตัวเองว่าครั้งหน้าจะต้องมาในนามของมาราธอนใ

การวิ่งถ้าเปรียบกับควารัก มันไม่ใช่รักแรกพบ แต่เป็นรักที่มีแต่ความปรารถนาดีต่อกัน รักที่มีแต่ให้ และรักที่จะอยู่ด้วยกันจนวันตาย

มาราธอนแรกมีแค่ครั้งเดียว และมาราธอนแรกของผม ผมเลือกที่บางแสน42 มาราธอนแห่งความสาหัส

ตารางซ้อมมาราธอน จะมีวันวิ่งยาวใน 1 สัปดาห์ หรือสัปดาห์ละครั้ง เป็นการซ้อมที่สำคัญและจำเป็นสำหรับผู้ที่จะวิ่งมาราธอน เพราะจะเป็นการอัพสกิลหรือเพิ่มความอึดในการวิ่งยาว ระหว่างสัปดาห์อาจมีซ้อมวิ่งเร็ว Interval บ้าง วิ่ง Rocovery บ้าง ห้าโลสิบโลก็ว่ากันไปตามความเหมาะสม แต่ในวันสุดท้ายของสัปดาห์ต้องมีวันวิ่งยาว และครั้งนี้น่าจะเป็นการวิ่งยาวครั้งสุดท้ายของผมก่อนถึงวันวิ่งจริงในมาราธอนแรกที่บางแสน สนามซ้อมที่ใกล้ที่สุดคือกระทรวงสาธารณสุข จริงๆมีใกล้กว่านั้นคือวิ่งในหมู่บ้าน แต่เคยพยายามแล้วรู้สึกสนามไม่อำนวยต่อความสุนทรีย์ในการวิ่งสักเท่าไร ทั้งรถราที่มีวิ่งเป็นระยะ(แม้จะเป็นเวลาตี 4 ก็ตาม) และที่สำคัญกว่านั้นเนื่องจากใกล้บ้านมาก ความขี้เกียจจะถามหาทุกทีที่วิ่งผ่านหน้าบ้านตัวเอง มันจะคอยบอกว่า พอเถอะ พอเถอะ เลี้ยวเข้าบ้านเลย ๆ ..จนสุดท้ายเราก็จะพ่ายแพ้ต่อมัน. กระทรวงสาธารณสุขจึงเป็นสนามซ้อมที่เหมาะสมที่สุด ด้วยเป็นสนามวิ่งที่เปิดตลอด 24 ชั่วโมง มีปั้มปตท.ที่มีทั้งห้องน้ำสะอาดและเซเว่น และมีรอบวิ่งที่รอบละประมาณ 2.3 กิโลเมตร เช้าวันเสาร์ ผมตั้งนาฬิกาปลุกที่เวลา ตี 3.15 นาที ผมตื่นตามเวลาที่ตั้งไว้ ทำกิจธุระส่วนตัว พยายามถ่ายให้ได้ แต่เนื่องจากผิดเวลามันจะออกมาแค่นิดเดียว กินขนมปัง 1 ก้อน แล้วขับรถบึ่งไปกระทรวงสาธารณสุข ถึงกระทรวงฯในเวลา ตี 3.50 นาที […]